O zdolności do prowadzenia konkretnego postępowania administracyjnego (kompetencji w ujęciu procesowym) organu rozstrzygają łącznie: właściwość rzeczowa, właściwość miejscowa, właściwość instancyjna oraz negatywne przesłanki procesowe, w tym wyłączenie organu lub jego pracownika od udziału w postępowaniu.

Organy administracji nie mogą przekazywać stronom błędnych informacji oraz zachęcać do podejmowania działań, które im nie przysługują. Organy nie są ponadto zobowiązane do ponownego udzielania pouczeń, które stronom we właściwy sposób i przez uprawnione podmioty zostały wcześniej przekazane.

Oczywiste jest, że uchybienie prawu materialnemu przez niewłaściwe zastosowanie polega na tzw. błędzie w subsumcji, co wyraża się w tym, że stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej, względnie że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie "podciągnięto" pod hipotezę określonej normy prawnej.

Do organu prowadzącego postępowanie zależy zaś ocena, czy dana okoliczność została udowodniona.

Podniesione zarzuty naruszenia przepisów postępowania w istocie zmierzają do podważenia tych samych okoliczności, które sformułowano w zarzutach naruszenia przepisów prawa materialnego.