Na podstawie art. 14b § 1 i 3 oraz art. 14c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) organ podatkowy uprawniony jest do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyłącznie w zakresie wynikającego z wniosku o wydanie interpretacji przedmiotu sprawy, który określają: pytanie i stanowisko prawne zainteresowanego

Wierzytelnością nie jest obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 4 Ordynacji podatkowej, jak i w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej obowiązkiem podatkowym jest bowiem nieskonkretyzowana powinność świadczenia pieniężnego. Wierzytelności nie stanowi również zobowiązanie podatkowe przed upływem przewidzianego przez prawo w konkretnych ustawach podatkowych

Dopiero z u przekształceniem się zobowiązania podatkowego w podatek, o którym mowa w art. 6 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy, realizując swoje obowiązki prawne, jak również uprawnienia podatkobiorcy może dochodzić od podatnika wykonania zobowiązania podatkowego w postaci zapłaty należnego podatku. O terminie zapłaty podatku od towarów i usług decyduje ustawa o VAT. Jej art. 103 ust. 1 stanowi,

1. W świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie zalicza się co do zasady do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych; wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w przypadkach i czasie wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt

Możliwość rektyfikacji decyzji dotyczy wyłącznie błędów i omyłek nieistotnych, nie prowadzących do zmiany treści decyzji. Sprostowaniu podlegają w związku z tym drobne błędy pisarskie, przeoczenia, zły dobór słów. Przedmiotem sprostowania nie mogą być błędne ustalenia faktyczne. Stwierdzenie błędu w decyzji powinno wynikać z zestawienia błędnego słowa czy określenia faktycznego z pozostałym tekstem