Jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 162, poz. 1691) stosunki majątkowe małżonków oparte były na zawartej pod rządem tego kodeksu umowie rozszerzającej wspólność ustawową, do żądania ustalenia nierównych udziałów w majątku wspól-nym stosuje się nadal przepisy obowiązujące w czasie zawierania umowy. W takim wypadku

Nie ma słuszności Sąd pierwszej instancji odmawiając stronie racji, że w przypadku usług zarządzania portfelem papierów wartościowych oraz instrumentów finansowych, mamy do czynienia z sytuacją taką, jak w przypadku emisji akcji. Istotą łączącą te dwie różne czynności jest cel, jakim jest pozyskanie środków finansowych z przeznaczeniem na prowadzoną działalność gospodarczą opodatkowaną VAT.

Błędny jest pogląd o możliwości analogicznego stosowania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, dotyczącego § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do przepisów tożsamej treści, ale obowiązujących w okresie przed wejściem w życie tego rozporządzenia.

Dla skutecznego wykazania wadliwego ustalenia faktów nie wystarczy samo ich kwestionowanie jako takie, lecz konieczne jest powiązanie takiego stanowiska z precyzyjnym wskazaniem, które przepisy prawa procesowego zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki miało wpływ na treść kwestionowanego wyroku.

Pomoc organów w sytuacji losowej, jaką jest pożar, nie może przeradzać się nieograniczone czasowo poszukiwanie kontrahentów podatnika i analizowanie ich dokumentacji w celu zrealizowania prawa strony wynikającego z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w zakresie wykazanym deklaracji, gdy nie dysponuje ona odpowiednimi dokumentami.

Zarzutami naruszenia prawa materialnego nie można zwalczać ustaleń faktycznych.

Sądowa kontrola decyzji kasacyjnych sprowadza się w istocie do badania zasadności zastosowania art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej, a więc sprawdzenia, czy w rozpatrywanym przypadku istniały przesłanki do podjęcia rozstrzygnięcia polegającego na uchyleniu decyzji pierwszoinstancyjnej i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia. W tego typu sprawach nie jest więc dopuszczalne badanie legalności powtórnych