Orzeczenia

Orzeczenie
19.12.2012 Podatki

Termin zwrotu różnicy podatku od towarów i usług wynika z ustawy regulującej ten podatek (art.87 ust. 2 u.p.t.u.). Organ ma obowiązek dokonania zwrotu najpóźniej w ostatnim dniu tego terminu. Postanowienie o zaliczeniu powinno w związku z tym, zgodnie z zasadą pogłębiania zaufania do działania organów podatkowych (art.121 § 1 O.p.) być wydane niezwłocznie po dokonaniu zaliczenia, a najpóźniej w dniu

Orzeczenie
19.12.2012 Podatki

Nie ma słuszności Sąd pierwszej instancji odmawiając stronie racji, że w przypadku usług zarządzania portfelem papierów wartościowych oraz instrumentów finansowych, mamy do czynienia z sytuacją taką, jak w przypadku emisji akcji. Istotą łączącą te dwie różne czynności jest cel, jakim jest pozyskanie środków finansowych z przeznaczeniem na prowadzoną działalność gospodarczą opodatkowaną VAT.

Orzeczenie
19.12.2012 Podatki

Dla skutecznego wykazania wadliwego ustalenia faktów nie wystarczy samo ich kwestionowanie jako takie, lecz konieczne jest powiązanie takiego stanowiska z precyzyjnym wskazaniem, które przepisy prawa procesowego zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki miało wpływ na treść kwestionowanego wyroku.

Orzeczenie
19.12.2012 Podatki

Błędny jest pogląd o możliwości analogicznego stosowania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, dotyczącego § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do przepisów tożsamej treści, ale obowiązujących w okresie przed wejściem w życie tego rozporządzenia.

Orzeczenie
19.12.2012 Podatki

Pomoc organów w sytuacji losowej, jaką jest pożar, nie może przeradzać się nieograniczone czasowo poszukiwanie kontrahentów podatnika i analizowanie ich dokumentacji w celu zrealizowania prawa strony wynikającego z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w zakresie wykazanym deklaracji, gdy nie dysponuje ona odpowiednimi dokumentami.

Orzeczenie
19.12.2012 Obrót gospodarczy

Adwokat i radca prawny odpowiadają za szkody wyrządzone mocodawcy wskutek własnych zaniedbań i błędów prowadzących do przegrania sprawy, której wynik byłby korzystny dla strony, gdyby pełnomocnik zachował należytą staranność, ocenioną przy uwzględnieniu profesjonalnego charakteru ich działalności.