Użyte w art. 575 § 1 k.p.k. wyrażenie „wyrok łączny traci moc” oznacza, że z chwilą wydania nowego wyroku łącznego tracą moc zawarte w poprzednim wyroku łącznym te jego rozstrzygnięcia o połączeniu kar lub środków karnych, bądź o umorzeniu postępowania na podstawie art. 572 k.p.k., które objęte zostały nowym wyrokiem łącznym, wydanym w związku z powstałą po wydaniu pierwszego wyroku łącznego potrzebą

Rozszerzenie interpretacji pojęcia „włamanie” przez przyjęcie, że włamanie to także niedopuszczenie do załączenia się zabezpieczenia przed nieuprawnionym otwarciem pojazdu mechanicznego, jest z punktu widzenia wykładni zabiegiem noszącym w sobie cechy analogii na niekorzyść sprawcy.

W wyroku łącznym granice kary łącznej grzywny wymierzonej w stawkach dziennych, o których mowa w art. 86 § 1 k.k. i art. 39 § 1 k.k.s., wyznaczane są wyłącznie przez kryterium liczby stawek dziennych. Wysokość na nowo określonej stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio (art. 86 § 2 k.k.).

1. Art. 247§1 k.p.k. (o którego wykładnię zwraca się Sąd Rejonowy) normuje sytuację związaną z zatrzymaniem osoby podejrzanej, a więc takiej, której nie przedstawiono jeszcze zarzutu popełnienia czynu zabronionego. Analogiczną sytuację podejrzanego - osoby, której taki zarzut już postawiono - reguluje art. 75§2 k.p.k. (stosowany z uwzględnieniem zasady wyrażonej w art. 71§3 k.p.k.); 2. Decyzja o zatrzymaniu

Przestępstwo określone w art. 196 k.k. popełnia ten, kto swoim zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym obejmuje wszystkie znamiona tego występku.

Orzekanie na podstawie art. 206 § 3 k.k.w. w przedmiocie umorzenia kwoty pieniężnej z tytułu środka karnego przepadku korzyści majątkowej należy do kompetencji sądu pierwszej instancji lub innego sądu równorzędnego (art. 2 pkt 1 k.k.w).

Przestępstwo określone w art. 90 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (jedn.tekst: Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.), w części odsyłającej do unormowań art. 48, art. 49b i art. 50 ust. 1 pkt. 1 tej ustawy, jest przestępstwem formalnym; odpowiedzialność na jego podstawie ponosi także ten, kto wykonuje (lub wykonał) roboty budowlane bez ostatecznej decyzji pozwalającej na rozpoczęcie

Charakter aktu lub czynności organów administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., będą wprawdzie miały sporządzane przez organy kontroli skarbowej wyniki kontroli, z tym jednakże zastrzeżeniem, iż z takiego wyniku kontroli muszą wynikać dla strony określone uprawnienia lub obowiązki, znajdujące umocowanie w obowiązujących przepisach prawa. Sam wynik kontroli, stwierdzający

1. Art. 17 ust. 1a u.p.d.o.f. nie reguluje przedmiotu opodatkowania, a jedynie moment powstania przychodu - stanowiąc, że powstaje on w dniu zarejestrowania podwyższenia kapitału zakładowego spółki. Tym samym, nie sposób jest przyjąć, że wspomniany przepis rozszerza przedmiot opodatkowania na wszelkie sytuacje, w których następuje wpis podwyższenia kapitału zakładowego do rejestru. 2. W przypadku podwyższenia

Organ podatkowy wydając indywidualną interpretację nie naruszył art. 165a par. 1 w zw. z art. 14 h O.p. Nie zachodziły bowiem przesłanki uprawniające organ podatkowy do wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania. Nie doszło do wydania dwóch identycznych interpretacji dla tego samego podatnika. Wydano dwie indywidualne interpretacje dla każdego z wnioskodawców.

Art. 17 ust. 1a u.p.d.o.f. nie reguluje przedmiotu opodatkowania, a jedynie moment powstania przychodu - stanowiąc, że powstaje on w dniu zarejestrowania podwyższenia kapitału zakładowego spółki. Tym samym, nie sposób jest przyjąć, że wspomniany przepis rozszerza przedmiot opodatkowania na wszelkie sytuacje, w których następuje wpis podwyższenia kapitału zakładowego do rejestru.