Podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług jest obrót, również w sytuacji, gdy zapłata za wykonaną usługę nie została zaewidencjonowana bądź też w ogóle nie nastąpiła.

Pomimo iż przepis art. 6 K.c. nie obowiązuje w postępowaniu podatkowym, to jednak wynikająca z niego reguła dowodowa o uniwersalnym charakterze, znajdzie jednak zastosowanie. Kierując się bowiem tylko i wyłącznie zasadami logiki, w pełni uprawniony staje się wniosek, że ten, kto w postępowaniu (w tym także podatkowym) formułuje określone twierdzenie, musi je następnie dowieść pod rygorem, iż twierdzenie

Partia polityczna nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia protestu przeciwko ważności wyborów do Sejmu i Senatu RP.

Ustalenie przez organy podatkowe, że zgromadzone przez podatnika mienie przekracza znacznie zeznany dochód powoduje, że to na podatniku ciąży wykazanie, iż zgromadzone mienie znajduje pokrycie w określonych źródłach przychodów lub posiadanych zasobach. Jednocześnie mienie zgromadzone przez skarżącą przed rokiem 2003, aby mogło stanowić źródło pokrycia wydatków poniesionych w tym roku, w myśl art. 20

Aby skutecznie podważyć faktyczną podstawę decyzji podatkowej nie wystarczą same twierdzenia skarżącej o naruszeniu wymienionych zasad, ale konieczne jest wykazanie, jakich konkretnie błędów i uchybień w toku postępowania dowodowego dopuściły się organy.

Jeżeli niepodważone ustalenia faktyczne świadczą o tym, że skarżący prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, wykluczone jest zarówno ryczałtowe opodatkowanie uzyskanego przychodu, jak i uznanie, że przychód ten jest wolny od opodatkowania.

Z treści przywołanego przepisu art. 114 § 1 o.p., nie wynika aby ustawodawca uzależniał możliwość przeniesienia odpowiedzialności podatkowej na tzw. osobę trzecią od wystąpienia (zaistnienia) w tym samym czasie: (1) powiązań kapitałowych; (2) zaległości podatkowych. Przy orzekaniu przez organ podatkowy o przeniesieniu odpowiedzialności podatkowej, nie wątpliwie: (1) zobowiązanie podatkowe powinno być

Państwo członkowskie, które po dniu 1 lipca 1984 r. zwolniło zgodnie z art. 7 ust. 2 Dyrektywy 69/335 określone czynności z opodatkowania podatkiem kapitałowym, nie może ponownie wprowadzić takiego podatku od tych czynności.

Postępowanie zwykłe (wymiarowe) i postępowanie w sprawie wznowienia postępowania to dwa odrębne postępowania, choć nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż są one zupełnie od siebie niezależne. Są bowiem ze sobą powiązane w ten sposób, iż drugie z nich zależne jest od tego pierwszego, a ustalenia czynione w ramach wznowionego postępowania (po wydaniu postanowienia na podstawie art. 243 § 1 Ordynacji