Kosztem uzyskania przychodu nie mogą być wydatki ponoszone przez inny podmiot oraz wydatki, które nie zostały prawidłowo udokumentowane przez podatnika.

Działanie na rozkaz nie uchyla zatem odpowiedzialności podwładnego, który wykonując rozkaz umyślnie dopuszcza się przestępstwa, czyli wykorzystując sposobność, jaką daje mu wykonywanie rozkazu, popełnia „przy okazji” czyn zabroniony. Norma art. 318 k.k. nie obejmuje natomiast przypadków, gdy podwładny popełnia przestępstwo wskutek wykonywania rozkazu niezgodnie z jego treścią lub też wbrew przepisom

1. Artykuł 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) pełni funkcję uzupełniającą i korygującą. Oznacza to, że czynem nieuczciwej konkurencji jest zachowanie, którego nie można zakwalifikować zgodnie z art. 5-17 tej ustawy, jeżeli jest sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, a ponadto narusza interes przedsiębiorcy

Kierując się zasadą praworządności, wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP, zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, jedynie sądy administracyjne uprawnione są do sądowej kontroli legalności zaskarżonych aktów administracyjnych.

Ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w polskim systemie prawa przed 1 maja 2004 r. mogły być zachowane po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej.

Zaniechanie przez organ administracji podjęcia czynności procesowych zmierzających do zebrania materiału dowodowego, zwłaszcza gdy strona powołuje się - na zasadzie art. 188 Ordynacji podatkowej - na ważne dla niej okoliczności, stanowi uchybienie przepisom postępowania podatkowego, oznaczające wadliwość decyzji.

Przepis art. 144 Ordynacji podatkowej nie dopuszcza możliwości równoczesnego doręczania tego samego pisma za pośrednictwem różnych podmiotów wymienionych w tym przepisie. Skoro zatem organ podatkowy zdecydował się na doręczanie przez pocztę, to nie było możliwości sięgania równocześnie po inny podmiot, np. pracowników.