Wcześniejsza wadliwa interpretacja przepisów nie oznacza bowiem, jak zauważył Sąd wojewódzki, że organy podatkowe pozbawione są - z uwagi na treść art. 121 § 1 O.p. - prawa zweryfikowania swojego stanowiska, a to ze względu na zasadę praworządności uregulowaną w art. 120 O.p.

"Service fee" stanowi zapłatę za świadczone usługi dystrybucyjne, których nie należy utożsamiać wyłącznie z umowami sprzedaży zawieranymi przez skarżącą we własnym imieniu i na własny rachunek z polskimi odbiorcami.

Do prawidłowego sformułowania podstawy kasacyjnej niezbędne jest wskazanie konkretnego przepisu (lub przepisów) aktu normatywnego, który został naruszony przez sąd pierwszej instancji.

Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Przepis art. 254 O.p. ma charakter hybrydowy. Nawiązuje bowiem do konstrukcji powstawania zobowiązań zawartych w przepisach ustaw o podatku rolnym, leśnym, od nieruchomości od osób fizycznych, podatku od spadków i darowizn, karty podatkowej oraz do art. 21 § 1 pkt 2 i art. 21 § 5 O.p. Jednocześnie jest on także przepisem o wzruszaniu ostatecznych decyzji wymiarowych przez organ tej samej instancji,

"Service fee" stanowi zapłatę za świadczone na rzecz "E." usługi dystrybucyjne, których nie należy utożsamiać wyłącznie z umowami sprzedaży zawieranymi przez skarżącą we własnym imieniu i na własny rachunek z polskimi odbiorcami.

Wcześniejsza wadliwa interpretacja przepisów nie oznacza, że organy podatkowe nie mogą, mając na uwadze treść art. 121 § 1 O.p., zweryfikować swojego stanowiska, a to ze względu na zasadę praworządności uregulowaną w art. 120 O.p.

Do prawidłowego sformułowania podstawy kasacyjnej niezbędne jest wskazanie konkretnego przepisu (lub przepisów) aktu normatywnego, który został naruszony przez sąd pierwszej instancji.

Wcześniejsza wadliwa interpretacja przepisów nie oznacza, że organy podatkowe pozbawione są - z uwagi na treść art. 121 § 1 O.p. - prawa zweryfikowania swojego stanowiska, a to ze względu na zasadę praworządności uregulowaną w art. 120 O.p.

Wcześniejsza wadliwa interpretacja przepisów nie oznacza, że organy podatkowe pozbawione są - z uwagi na treść art. 121 § 1 O.p. - prawa zweryfikowania swojego stanowiska, a to ze względu na zasadę praworządności uregulowaną w art. 120 O.p.

Wcześniejsza wadliwa interpretacja przepisów nie oznacza, że organy podatkowe pozbawione są - z uwagi na treść art. 121 § 1 O.p. - prawa zweryfikowania swojego stanowiska, a to ze względu na zasadę praworządności uregulowaną w art. 120 O.p.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od łącznego spełnienia trzech przesłanek: 1) koszty te muszą być faktycznie poniesione, 2) ich poniesienie musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodów oraz 3) musi istnieć związek między poniesionym kosztem a przychodem.

W każdym przypadku organ udzielający ulgi powinien stwierdzić na podstawie przedstawionych przez podatnika argumentów, a także we własnym zakresie, podejmując wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym, czy przesłanki te zachodzą łącznie z dodatkowymi przesłankami wynikającymi z poszczególnych trybów udzielania pomocy

Wcześniejsza wadliwa interpretacja przepisów nie oznacza, że organy podatkowe pozbawione są - z uwagi na treść art. 121 § 1 Op - prawa zweryfikowania swojego stanowiska, a to ze względu na zasadę praworządności uregulowaną w art. 120 Op.

W sprawach na podstawie z art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. ciężar dowodu (w rozumieniu wskazania źródeł dowodowych służących wykazaniu określonej okoliczności) spoczywa na podatniku, natomiast organy podatkowe obowiązane są dowody te przeprowadzić w sposób budzący do nich zaufanie (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej) oraz w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej