Zawarcie przez Spółkę z Nadleśnictwem umowy z elementami posiadania służebności (wejścia na grunt, oczyszczanie go z roślinności drzewiastej i krzewiastej), nie wyklucza faktycznego władztwa Spółki w rozumieniu art. 336 k.c. w odniesieniu do gruntów leśnych, na których posadowiono słupy elektroenergetyczne wraz z liniami tego rodzaju. Na Spółce jako na posiadaczu ciąży obowiązek podatkowy w podatku

Uzupełniając (prawne) pojęcie oferty o wymaganą przez prawo, ale przez nie niezdefiniowaną cechę "publiczności" odwołać się należy do naturalnego języka prawodawcy.

Artykuł 145 § 1 P.p.s.a. ma charakter ogólny (blankietowy), znajdując zastosowanie tylko w razie stwierdzenia przez wojewódzki sąd administracyjny naruszenia wspomnianych przepisów materialnych i procesowych, wobec czego zarzut jego naruszenia musi zostać powiązany z zarzutem naruszenia tych przepisów, którym Sąd pierwszej instancji uchybił lub których naruszenia nie dostrzegł.

Uznanie, że podatnik ma wykazać jedynie budynki, obojętnie w jakiej ich kategorii prowadziłoby do uprzywilejowania podatników błędnie wypełniających deklaracje od tych, którzy prawidłowo wywiązują się ze swoich obowiązków. Fakt, że organ wykazane przez podatnika w deklaracji dane może zweryfikować nie prowadzi do wniosku, że podatnik nie ma obowiązku deklaracji wypełnić prawidłowo. To właśnie konieczność

Jeżeli sąd, rozpoznając sprawę w postępowaniu uproszczonym, postanowi, po rozpoczęciu rozprawy, a przed otwarciem przewodu sądowego, o jej odroczeniu, czy to z przyczyn określonych w art. 480 k.p.k., czy też z innych powodów, w tym nawet, gdy nastąpi to więcej niż jeden raz, to przystępując następnie ponownie do rozpoczęcia rozprawy w kolejnym jej terminie, prowadzi postępowanie nadal w trybie uproszczonym

Art. 442 § 3 k.p.k., z którego treści wynika, że zapatrywania prawne i wskazania sądu odwoławczego co do dalszego postępowania są wiążące dla sądu, któremu sprawę przekazano do ponownego rozpoznania. Przepis ten stanowi wyjątek od samodzielności jurysdykcyjnej sądu, ale nie od zasady swobodnej oceny dowodów. Strona przedmiotowa przestępstwa określonego w art. 231 § 3 k.k. nie wyczerpuje się w przekroczeniu

Dział 36 załącznika PKWiU, zawierający m.in. wyroby jubilerskie i podobne, oznaczone symbolem PKWiU 36.2, obejmuje wyroby jubilerskie oraz ich części, wyroby jubilerskie ze złota lub srebra oraz ich części, a także usługi związane z przeróbką kamieni szlachetnych i wyrobów jubilerskich. Dział ten zawiera zatem w swym zakresie zarówno produkcję, jak i przeróbki oraz naprawy biżuterii.

Z art. 7 ust. 5 u.p.d.o.p. nie można wywnioskować, iż co do zasady podatnikowi nie wolno obniżyć dochodu zwolnionego uzyskanego w strefie ekonomicznej o stratę poniesioną na tej działalności w ramach kalkulacji wysokości pomocy publicznej. Kwestia ta nie jest bowiem objęta regulacją zawartą w art. 7 u.p.d.o.p. Należy podzielić pogląd, że celem tej regulacji nie było wyłączenie możliwości odliczania

W świetle art. 174 p.p.s.a. tworzenie niespójnej zbitki przepisów - szeregu norm prawnych, które miał rzekomo naruszyć Sąd pierwszej instancji, nie wskazując konkretnie na czym polega naruszenie każdej z tych norm, jest nieprawidłowe.

O przydatności dowodów i o zakresie postępowania dowodowego decydują przepisy materialnoprawne, które determinują to, jakie okoliczności mają być wykazane.

Preferowanie przez wnioskodawców odmiennego sposobu zniesienia współwłasności nie oznacza sprzeczności interesów uczestników w rozumieniu art. 520 § 2 i § 3 k.p.c.

Zasada, według której w postępowaniu apelacyjnym zasądza się 75% stawki minimalnej, jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam pełnomocnik, dotyczy jedynie sytuacji, w której pełnomocnik działający w pierwszej instancji nie jest już umocowany w kolejnym etapie postępowania, a zamiast niego, lecz nie obok, działa nowy pełnomocnik.

Treść pełnomocnictwa odzwierciedla jego rzeczywisty zakres, bez względu na to, kiedy zostało złożone i do jakiego pisma procesowego zostało dołączone.

Dział 36 załącznika PKWiU, zawierający m.in. wyroby jubilerskie i podobne, oznaczone symbolem PKWiU 36.2, obejmuje wyroby jubilerskie oraz ich części, wyroby jubilerskie ze złota lub srebra oraz ich części, a także usługi związane z przeróbką kamieni szlachetnych i wyrobów jubilerskich. Dział ten zawiera zatem w swym zakresie zarówno produkcję, jak i przeróbki oraz naprawy biżuterii.

Postawienie zarzutu odniesionego wyłącznie do art. 145 § 1 p.p.s.a. bez wskazania konkretnego przepisu prawa materialnego czy procesowego, do którego zarzut ten miały się odnosić, nie stanowi usprawiedliwionej podstawy skargi kasacyjnej.