Przy ocenie braku winy w niedochowaniu terminu procesowego bierze się zaś pod uwagę miernik należytej staranności, jakiej można wymagać od człowieka przejawiającego dbałość o swe własne, życiowo ważne sprawy. Analizy tej dokonuje się przy tym w kontekście całokształtu okoliczności konkretnej sprawy.

Nieznajomość przepisów przez stronę reprezentowaną przez zawodowego pełnomocnika nie stanowi podstawy do przywrócenia terminu do złożenia zażalenia.

Generalna zasada prawa emerytalno-rentowego przewiduje że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty (tj. spełnienia ustawowych warunków ich przyznania), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wypłatę świadczenie. Powyższa zasada wyklucza możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, to jest za okres po nabyciu

Skutków działania inwestora nie można przerzucić na właściciela budynku.

Gmina jest podatnikiem VAT, gdy realizuje czynności, które związane są z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Wniosek o ogłoszenie upadłości może być uznany za zgłoszony we właściwym czasie, gdyby wykazane zostało, że zgłaszając go zarząd (członek zarządu) uczynił ze swej strony wszystko, by nie dopuścić do zniweczenia celu postępowania upadłościowego poprzez stworzenie sytuacji, w której niektórzy wierzyciele są zaspokajani kosztem innych, albo, ze względu na znikomość majątku spółki żaden dłużnik nie będzie

W sytuacji, gdy zażalenie wniesione zostało od postanowienia, na które nie przysługuje środek zaskarżenia, organ winien stwierdzić w drodze postanowienia niedopuszczalność zażalenia na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 o.p., a jeżeli takiego postanowienia nie wydał, powinien orzec o umorzeniu postępowania odwoławczego, zgodnie z art. 233 § 1 pkt 3 o.p.

Upływ terminu przewidzianego w art. 70 § 1 O.p. po wydaniu decyzji określającej przez organ podatkowy pierwszej instancji, powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego i konieczność uchylenia przez organ odwoławczy decyzji oraz umorzenia postępowania podatkowego (art. 208 O.p.).

Nie można w sposób skuteczny stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania normy prawa materialnego, gdy z uzasadnienia skargi wynika, że wadliwie ustalone zostały okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania zostały naruszone przez Sąd w procesie kontroli legalności decyzji.

W sytuacji, w której najemca związany umową najmu nie wywiązywał się z tej umowy i nieruchomość była przez niego użytkowana nieodpłatnie uzasadnione było zastosowanie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.f. przez uznanie, że kwota 107.017 zł stanowi przychód z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie do używania.

Upływ terminu przewidzianego w art. 70 § 1 o.p. po wydaniu decyzji określającej przez organ podatkowy pierwszej instancji, powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego i konieczność uchylenia przez organ odwoławczy decyzji oraz umorzenia postępowania podatkowego (art. 208 o.p.).

Stosownie do art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię polega na mylnym zrozumieniu treści zastosowanego przepisu, zaś naruszenie prawa przez niewłaściwe zastosowanie polega na tzw. błędzie w subsumcji, co wyraża się w tym, że stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej albo że ustalonego