Z wykładni art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego wynika, że przy interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczącego zwolnień z tytułu dostawy terenów innych niż budowlane lub nie przeznaczonych pod zabudowę, w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, tj. aktów prawnych określających

Przyczyną wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do innego podmiotu gospodarczego może być dążenie do zmiany miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i ulokowania jej na nieruchomości, do której tytuł prawny posiada podmiot przyjmujący aport. W tej sytuacji jako nieracjonalne należy ocenić wymagania, by w skład aportu wchodziło również prawo do władania nieruchomością.

Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści zastosowanego przepisu. Naruszenie prawa przez niewłaściwe zastosowanie to natomiast kwestia prawidłowego odniesienia normy prawa materialnego do ustalonego stanu faktycznego, sprawa właściwego skonfrontowania okoliczności stanu faktycznego z hipotezą odnośnej normy prawnej i poddanie tego stanu ocenie prawnej na podstawie treści tej normy.

Podatek od towarów i usług opodatkowuje konsumpcję zatem winien obciążać usługę właśnie w miejscu jej "konsumpcji".

Jeżeli do czasu wyrokowania sądu, byt prawny zaskarżonej doń decyzji zostanie wzruszony poprzez stwierdzenie nieważności, sąd umorzy postępowanie jako bezprzedmiotowe - brak będzie bowiem przedmiotu postępowania w postaci zaskarżonej i w postępowaniu administracyjnym unieważnionej decyzji. Jeżeli natomiast sąd, jako pierwszy, wyda wyrok w sprawie, organ administracji w prowadzonym już postępowaniu

Jeżeli do czasu wyrokowania sądu, byt prawny zaskarżonej doń decyzji zostanie wzruszony poprzez stwierdzenie nieważności, sąd umorzy postępowanie jako bezprzedmiotowe - brak będzie bowiem przedmiotu postępowania w postaci zaskarżonej i w postępowaniu administracyjnym unieważnionej decyzji. Jeżeli natomiast sąd, jako pierwszy, wyda wyrok w sprawie, organ administracji w prowadzonym już postępowaniu

Na podstawie art. 56 p.p.s.a., w razie wniesienia skargi do sądu po wszczęciu postępowania administracyjnego w celu zmiany, uchylenia, stwierdzenia nieważności aktu lub wznowienia postępowania, postępowania sądowe ulega zawieszeniu. Z przywołanej regulacji prawnej nie wynika zakaz równoległości wymienionych w nim postępowań: sądowego i (odpowiedniego) administracyjnego, ale wyrażona przez prawodawcę

Celem art. 116 u.p.t.u. jest zwolnienie sprzedawców produktów rolnych z obowiązków administracyjnych związanych z rozliczaniem podatku, z jednoczesnym przeniesieniem tych obowiązków nabywcę produktów rolnych. Przyjęte rozwiązanie zapewnia realizację uprawnienia nabywcy produktów od rolnika ryczałtowego do odzyskania naliczonego rolnikowi podatku. Jednakże celem tej instytucji nie jest stworzenie barier

Jeżeli do czasu wyrokowania sądu, byt prawny zaskarżonej doń decyzji zostanie wzruszony poprzez stwierdzenie nieważności, sąd umorzy postępowanie jako bezprzedmiotowe - brak będzie bowiem przedmiotu postępowania w postaci zaskarżonej i w postępowaniu administracyjnym unieważnionej decyzji. Jeżeli natomiast sąd, jako pierwszy, wyda wyrok w sprawie, organ administracji w prowadzonym już postępowaniu

Brak jednej z informacji, o których mowa w art. 204 § 7 pkt 3 Kodeksu wyborczego lub wskazanie jej w sposób uniemożliwiający identyfikację obywatela popierającego utworzenie komitetu wyborczego, nie podlega usunięciu w trybie art. 97 § 2 Kodeksu wyborczego, po upływie terminu do zawiadomienia o utworzeniu komitetu.

Dla zachowania formy skargi kasacyjnej konieczne jest uzasadnienie podnoszonej podstawy skargi kasacyjnej przez wskazanie, które przepisy ustawy zostały naruszone. Zarzut naruszenia prawa musi być postawiony wyraźnie, to znaczy należy wskazać konkretny przepis prawa i określić sposób jego naruszenia, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny nie powinien domyślać się intencji skarżącego i formułować za niego

Wojewódzki sąd administracyjny, rozpoznając skargę na indywidualną interpretację jest uprawniony do badania, czy wniosek o interpretację został złożony przez osobę uprawnioną do żądania od organu wydania interpretacji nawet wówczas, gdy strona skarżąca, będąca wnioskodawcą w postępowaniu o udzielenie interpretacji indywidualnej, zarzutu takiego nie podniesie w skardze ( art. 134 § 1 p.p.s.a.). Sąd