Przepis § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia MF z 22 marca 2002r. stanowił jedynie powtórzenie normy wynikającej już z art. 19 ust. 1 u.p.t.u. z 1993r., zgodnie z którą podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przewidzianego w tej ustawie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika - wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury

Cywilnoprawna ochrona dóbr osobistych oparta jest na konstrukcji prawa podmiotowego, niemajątkowego, o charakterze bezwzględnym. Oznacza to powszechny, obciążający wszystkie inne podmioty obowiązek nieingerencji w określoną sferę podmiotu uprawnionego, niewkraczania w sferę jego uprawnień. Bezwzględny charakter prawa osobistego oznacza, że potencjalne roszczenia ochronne kierowane są przeciwko każdemu

Artykuł 322 k.p.c. ma zastosowanie do ustalenia świadczenia przewidzianego w art. 7643 § 1 k.c.

Skoro zakwestionowana została prawidłowość ustaleń faktycznych prowadzących do zastosowania w sprawie dotyczącej zobowiązania spółki w VAT za maj 2002 r. art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u., nie można na obecnym etapie postępowania uznać, że prawidłowo organy skorygowały rozliczenie spółki w VAT za czerwiec 2002 r., przez nieuwzględnienie w tym rozliczeniu wynikającej z deklaracji VAT-7 za maj 2002 r. kwoty

W sytuacji, gdy jako nabywca opodatkowanych usług związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia występuje tylko skarżąca, fundamentalna dla podatku od towaru i usług zasada neutralności tego podatku w opisanym układzie stosunków prawnych może być respektowana jedynie poprzez tzw. refakturowanie połowy kosztów usług budowlanych przez skarżącą na gminę będącą partnerem przedsięwzięcia. Skarżąca występować

Artykuł 3581 § 3 k.c. nie ma zastosowania do rozliczenia w podziale majątku dorobkowego korzyści odniesionych przez jednego małżonka z wyłącznego posiadania w czasie małżeństwa przedmiotów stanowiących majątek wspólny.

Naruszenie przez członków zarządu spółdzielczej kasy oszczędnościowo - kredytowej postanowienia regulaminu zebrania grup członkowskich nie uzasadnia zastosowania przez Zarząd Kasy Krajowej sankcji przewidzianej w art. 41 ust. 3 pkt 1 ustawy o s.k.o.k. Naruszanie takich postanowień nie mieści się w hipotezie normy prawnej zawartej w art. 41 ust. 3 pkt 1 ustawy o s.k.o.k.

Naczelny Sąd Administracyjny, zobowiązany z urzędu do wzięcia pod rozwagę przesłanek nieważności postępowania, w pozostałym zakresie jest związany granicami skargi kasacyjnej (por. art. 183 § 1 P.p.s.a.). Oznacza to, że Sąd ten nie jest uprawniony do dopatrywania się naruszeń innych norm niż wskazane jednoznacznie przez stronę, nie może też konkretyzować podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów,

Naczelny Sąd Administracyjny w związku z treścią art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Związanie Sądu podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym uchybił sąd, uzasadnienia zarzutu ich naruszenia, a w razie