Skoro zobowiązanie podatkowe, jak i zaległość podatkowa są kategorią obiektywną, powstałą z mocy prawa, to objęcie decyzją wydaną w trybie art. 67a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) zaległości podatkowej wynikającej z deklaracji w podatku od nieruchomości złożonej przez poprzednika prawnego danego podmiotu, spełnia przesłankę określoną

Niekorzyść determinująca zakaz reformationis in peius w postępowaniu sądowoadministracyjnym może wystąpić jedynie na skutek uchylenia aktu lub czynności w części niezaskarżonej, zastosowania środka ostrzejszego od tego, o który wnosił skarżący, lub takiego sformułowania oceny prawnej, która w ponownym postępowaniu przez organem administracji zdeterminowałaby wydanie aktu pogarszającego sytuację materialnoprawną

Z treści przepisów art. 23 § 3 i art. 23 § 4 Ordynacji podatkowej nie wynika, że ustawodawca określił kolejność metod oszacowania, a ta okoliczność determinuje wybór konkretnej metody.

Dysponowanie przez skarżąca fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z uprawnienia do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej faktury. Nie stanowi to jednak uprawnienia do odliczenia podatku jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej

Zasada dwuinstancyjności postępowania z art. 127 Ordynacji podatkowej oznacza, iż każda sprawa winna być rozpatrzona dwukrotnie, a organ drugiej instancji nie może się tylko ograniczyć do kontroli organu pierwszej instancji.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przewidzianego w tej ustawie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych przez innego podatnika, wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury, dokumentującej faktycznie zrealizowaną przez jej wystawcę czynność podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem

Z treści art. 23 § 3 i art. 23 § 4 Ordynacji podatkowej nie wynika, że ustawodawca określił kolejność wymienionych metod, a ta okoliczność determinuje wybór konkretnej metody.

Jeśli polskie przepisy nie wskazują wprost, że jednorazowa sprzedaż podlega VAT, to osoba sprzedająca działkę ze swojego majątku prywatnego nie ma obowiązku zapłaty podatku.

W art. 262 O.p. ustanowiono dwa różne środki prawne, przysługujące ukaranemu karą porządkową, to jest: zażalenie - na podstawie § 5 oraz wniosek o jej uchylenie - na podstawie § 6. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciwko samemu nałożeniu kary, natomiast wniosek o uchylenie nałożonej kary - argumenty usprawiedliwiające niestawiennictwo lub niewykonanie obowiązku.

Przepis o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji odrębnym postanowieniem na podstawie art. 239b § 3, co jest zasadą określoną w Ordynacji podatkowej, a rozwiązaniem niejako dodatkowym z art. 108 Kpa, nie wskazuje na możliwość - jaką przewiduje się ww. art. 108 Kpa - nadania rygoru decyzji wydanej, co wydaje się koniecznym.

Autonomiczne rozumienie użytych w art. 5 pkt 3 rozporządzenia Rady UE nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. o jurysdykcji oraz uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. WE 2001 L, nr 12, s. 1 ze zm.) pojęć „czyn niedozwolony”, „czyn podobny do czynu niedozwolonego”, „roszczenia wynikające z takich czynów” uzasadnia objęcie zakresem tej regulacji odpowiedzialności członków