Teza informacyjna: W świetle art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) tworzenie niespójnej zbitki przepisów - szeregu norm prawnych, które miał rzekomo naruszyć wojewódzki sąd administracyjny, przy jednoczesnym braku konkretnego wskazania na czym polega naruszenie każdej z tych norm, jest wadliwie powołanym zarzutem

Przy dokonywaniu czynności poświadczenia własnoręczności podpisu na dokumencie notariusz nie ma obowiązku badania zgodności z prawem treści tego dokumentu.

1. W sprawach tzw. działowych nie zachodzi przewidziana w art. 520 § 2 i 3 k.p.c. sprzeczność interesów tych uczestników, którzy domagają się podziału, niezależnie od tego, jaki sposób podziału postulują i jakie wnioski składają w tym względzie. 2. Wniesienie apelacji od orzeczenia sądu pierwszej instancji o podziale majątku wspólnego przez uczestnika, który kwestionuje sposób podziału, nie stwarza

Tezy informacyjne: I. Wejście w życie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.; dalej: u.p.d.o.p.) wskutek regulacji zawartej w art. 40 ust. 1 tej ustawy oznacza, że od tej chwili art. 18 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r., Nr 44, poz. 194 ze zm.; dalej: u.j.b.r.) nie reguluje już

Jednolite dla wszystkich wspólników spółek osobowych zasady opodatkowania przyjęte w ustawach podatkowych, tak od osób prawnych (art. 5 ust.1 u.p.d.o.p.) jak i osób fizycznych (art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.) - stanowią spójną i pełną regulację, potwierdzającą, że akcjonariusz spółki komandytowo - akcyjnej, jak wszyscy inni wspólnicy spółek osobowych, uzyskuje przychód z tej spółki, który łączy się z jego

Organ podatkowy może wydać decyzję na niekorzyść strony odwołującej się, jeżeli zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes publiczny. Użyte przepisie art. 234 Ordynacji podatkowej pojęcie "rażące naruszenie prawa" obejmuje wszystkie kwalifikowane wypadki naruszenia prawa wymienione w art. 240 § 1 i art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej.

W sytuacji, gdy podatnik wpłaca kwotę podatku mniejszą niż rzeczywista wysokość zobowiązania podatkowego, to następuje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w części. Natomiast w pozostałym zakresie zobowiązanie nadal istnieje. Dalej biegnie termin przedawnienia w stosunku do pozostałej części zobowiązania podatkowego.

Sformułowanie "przynależność podatnika nie jest obowiązkowa" należy rozpatrywać i oceniać w kategoriach prawnych, to jest istnienia bądź nieistnienia obowiązku prawnego przynależności do danej organizacji, nie zaś w obszarze obowiązku faktycznego uzasadnianego racjami natury celowościowej, realiami i argumentami ekonomicznymi czy też związanymi z realizacją celów statutowych.

Stwierdzenie w ramach kontroli kasacyjnej w dającej się wyodrębnić części wyroku skazującego wydanego w trybie art. 387 k.p.k. obrazy prawa materialnego, wywołuje co do zasady potrzebę uchylenia tego wyroku w całości.

Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie jest wyłączony - na mocy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. - od rozpoznania sprawy w jej głównym nurcie, tj. od rozpoznania istoty oskarżenia.

Sąd odwoławczy, który zmieniając zaskarżone orzeczenie, odmiennie rozstrzyga co do istoty, obowiązany jest poddać, mieszczącej się w granicach art. 7 k.p.k., ocenie wszystkie istotne dowody i wskazać, zgodnie z wymogami określonymi w art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., dlaczego w szczególności nie uznał dowodów przeciwnych, zwłaszcza gdy ich wymowa jest jednoznacznie niekorzystna dla oskarżonego. Oceny osadzonej