Dokonana przez organ wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. nie narusza art. 13 (A)(1)(l) VI Dyrektywy. Usługi świadczone przez Stowarzyszenie polegające przede wszystkim na udostępnianiu parkingu jego członkom stanowią bowiem usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów od usług.

Pozbawienie podatnika na podstawie art. 88 ust. 4 u.p.t.u. uwzględnienia w rozliczeniu podatkowym podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik błędnie przeświadczony, że korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 u.p.t.u., mimo ciążącego na nim obowiązku nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 u.p.t.u. jest sprzeczne z zasadą nautralności

Organy podatkowe orzekając na podstawie art. 99 ust. 12 ustawy o VAT obowiązane są uwzględniać podlegający odliczeniu podatek naliczony.

Z wykładni prawa zaprezentowanej przez Naczelny Sąd Administracyjny wynika, że Sąd pierwszej instancji wadliwie interpretując art. 20 ust. 1 i ust. 3 u.p.d.o.f. niewłaściwie określił zasady postępowania dowodowego, przez co uznał, że Organy podatkowe powinny uzupełnić postępowanie dowodowe. To prowadzić musi do wniosku, że zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego postępowanie dowodowe było prawidłowe

Rozkład ciężaru dowodu w sprawach w przedmiocie zryczałtowanego podatku z tytułu nieujawnionych źródeł przychodów lub przychodów nieznajdujących pokrycia w źródłach ujawnionych pozwala na oczekiwanie aktywności strony w zakresie okoliczności istotnych w kontekście jej interesu.

Wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu powoduje oczywistą bezprzedmiotowość dalszego procedowania - skoro decyzji nie ma w obrocie prawnym, to nawet gdyby dalsze postępowanie doprowadziło do stwierdzenia uchybień, to i tak nie można byłoby już ich w tym postępowaniu skorygować

Należności wypłacane wspólnikowi spółki jawnej ponad wartość wniesionego wkładu podlegają opodatkowaniu jako przychód z praw majątkowych.

W razie zbycia prawa użytkowania wieczystego w ciągu roku kalendarzowego zbywca jest zobowiązany do uiszczenia właścicielowi opłaty rocznej w rozmiarze odpowiadającym rzeczywistemu okresowi korzystania przez niego z nieruchomości obciążonej tym prawem (art. 238 k.c.).