W sytuacji gdy organy uwzględniły naturalne ubytki oleju opałowego, a skarga kasacyjna nie podważyła oceny co do braku powstania w tym przypadku nadzwyczajnych ubytków, nie wskazała bowiem na naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej, to zarzut skargi nieuwzględnienia wniosku strony o powołanie biegłego i naruszenia wskazanych w tym zarzucie przepisów postępowania trudno uznać za zasadny.

Skoro pełnomocnik procesowy będący radcą prawnym lub adwokatem mógł sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa, to uprawnienie to obejmowało również treść dokumentu wykazującego umocowanie osób, które w imieniu osoby prawnej podpisały pełnomocnictwo procesowe.

Rozpoznanie sprawy w granicach skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.) oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest jej podstawami, czyli, że władny jest do badania tylko tych zarzutów, które zostały skonkretyzowane w skardze kasacyjnej. Powyższe obliguje, zatem stronę wnoszącą skargę kasacyjną do prawidłowego konstruowania tak zarzutów, jak i ich uzasadnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny, działający jako sąd kasacyjny, nie ma jakichkolwiek uprawnień do konkretyzowania, uściślania, czy też korygowania zarzutów strony skarżącej.

Strona, dopatrując się naruszenia określonego przepisu, powinna w sformułowanym zarzucie wskazać nie tylko numer artykułu, ale również paragrafu, ustępu oraz innych jednostek redakcyjnych, z którego ten przepis wynika, nie pozostawiając tym samym domysłom sądu kasacyjnego ustalenia, który to konkretnie przepis został w sprawie naruszony.

Postanowienie o przyznaniu prawa pomocy, wydane na podstawie art. 246 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), ma charakter konstytutywny i wywołuje skutki ex nunc, tzn. od daty wniesienia wniosku