Pojęcie "właściwy czas do zgłoszenia wniosku o upadłość", to czas w jakim zarząd spółki niebędący w stanie zrealizować zobowiązań wobec wszelkich wierzycieli, winien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, aby w ten sposób chronić zagrożone interesy wszystkich wierzycieli, którzy po ogłoszeniu upadłości mogą liczyć na równomierne zaspokojenie.

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.

Przedsiębiorca który dopuszcza do sytuacji, kiedy to nie można się z nim skontaktować, uznać należy za co najmniej niedbalstwo, które wyłącza uznanie braku winy.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

Wniosek o przywrócenie terminu do uchybionej czynności procesowej i zażalenie na postanowienie o odrzuceniu apelacji (skarga kasacyjna na postanowienie o odrzuceniu skargi w postępowaniu sądowoadministracyjnym) wykluczają się wzajemnie.

Błędna ocena okoliczności faktycznej nie jest tym samym, co brak wiedzy o tej okoliczności. Są to dwie różne sytuacje, tylko jedna z nich - ta druga - stanowi przesłankę wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

Decyzja organu odwoławczego nie ustala zobowiązania podatkowego, a jedynie dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia jego wysokości. Organ odwoławczy rozpoznaje sprawę w sytuacji już istniejącego zobowiązania podatkowego.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w przypadku prowadzenia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty oraz postępowania w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego nie zachodzi tożsamość spraw, a przyjęcie poglądu przeciwnego prowadziłoby do wniosku, iż w przypadku dopatrzenia się podstaw do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego po podjęciu decyzji