Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. tylko wówczas mógł być uznany za zgodny z VI Dyrektywą, w szczególności z art. 17 ust. 6, gdy był interpretowany w sposób, który umożliwiał odliczenie podatku (obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego) w zakresie tych towarów i usług, które były związane z działalnością opodatkowaną podatnika.

Koszty prowizji nie stanowią kredytu, lecz zobowiązanie wobec banku w związku ze świadczeniem usług z tytułu udzielonego kredytu. Ich spłata nie stanowi podstawy do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust 1 pkt 32 lit e) ustawy. Nie są wydatkiem na cele określone w powoływanym przepisie, lecz wydatkiem w celu uzyskania kredytu z banku.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

Przepis art. 151 P.p.s.a. mógłby być samoistnie naruszony wtedy, gdyby sąd administracyjny oddalił skargę na jego podstawie, stwierdzając zarazem naruszenie prawa uzasadniające uchylenie zaskarżonego aktu, albo gdyby uwzględnił skargę pomimo uznania, że nie ma ona usprawiedliwionych podstaw.

Wyłączenie "spółek cywilnych" z kręgu podmiotów mogących być uznanymi za "podmioty krajowe" w rozumieniu art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych naruszałoby ustanowioną w art. 84 Konstytucji zasadę powszechności opodatkowania.