Skoro są spełnione warunki do uznania, że działalność Skarżącego ma charakter samodzielny, należy uznać, że występuje on w charakterze podatnika VAT. Oceny powyższej nie może zmienić okoliczność, że Skarżący wykonując czynności opodatkowane (usługi najmu lokali użytkowych) posługuje się majątkiem, który nie stanowi jego wyłącznej własności. Nie ma bowiem żadnego racjonalnego powodu aby uznać, że posługiwanie

Pięcioletni okres przedawnienia należy liczyć od dnia wejścia w życie art. 40d ust. 3 u.d.p., tj. od 4 października 2005 r., także do zdarzeń prawnych które powstały przed ta datą jednak dalej trwających. Nie może bowiem budzić wątpliwości, iż art. 40d ust. 3 u.d.p. wobec braku odpowiednich przepisów przejściowych zaczął obowiązywać z chwilą wejścia w życie i w odniesieniu do zobowiązań zarówno powstałych

Wkład do spółki jest wprawdzie prawem majątkowym, jednakże ustawodawca w art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wyraźnie określił, że "przychody wspólnika z udziału w spółce osobowej, określone w art. 8 ust. 1 uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, a to oznacza, że wówczas

W uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji trudno znaleźć wymaganą konsekwencję w zakresie przypisania elementu czasownikowego, tj. podrobienia lub przerobienia, jako znamion przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., w odniesieniu do legitymacji służbowej oraz przepustki. Używa się bowiem w uzasadnieniu wyroku do tych dokumentów zarówno określenia „przerobienie” (…), jak i „podrobienie” (…). Ten brak konsekwencji

Pod rządem kodeksu handlowego każdy wspólnik spółki jawnej odpowiadał za zobowiązania spółki bezterminowo, aż do chwili zaspokojenia wierzycieli i odpowiedzialność ta istnieje także wówczas gdy spółka uległa likwidacji. Dlatego rozwiązanie przez wspólników spółki, a następnie wykreślenie jej z rejestru nie doprowadziło do wygaśnięcia jej zobowiązań, a tym samym (mimo akcesoryjności poręczenia) do wygaśnięcia

1. Nie możliwie jest zaaprobowanie szerokiego pojęcia dobrej wiary [art. 172 k.c.] dla oznaczonej grupy posiadaczy, w tym posiadaczy nieruchomości pozostałych po tzw. późnych przesiedleńcach, a to dla zaspokojenia poczucia sprawiedliwości społecznej, w której dominuje potrzeba ochrony osób korzystających z tych nieruchomości przed roszczeniami późnych przesiedleńców. 2. Pozwolenie na zasiedlenie nieruchomości

Udział w rozprawie nie jest ani obowiązkowy, ani nie jest jedyną formą zapewnienia stronie możliwości obrony jej interesów. Żaden z przepisów ustawy procesowej nie daje podstaw do postawienia znaku równości między nieuwzględnieniem wniosku strony o odroczenie rozprawy a pozbawieniem jej możności obrony przysługujących jej praw. Skoro obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa i zależy od woli i możliwości

Siedziba przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę fizyczną jest również miejscem pracy tej osoby. Skuteczność doręczenia pisma adresowanego do właściciela firmy uzależniona jest od tego, czy osoba potwierdzająca odbiór korespondencji jest do tego upoważniona.