Sąd Okręgowy naruszył art. 22 § 1 i § 11 k.p. w ten sposób, że uznał za przesądzającą treść umowy a nie ustalił sposobu realizacji i okoliczności motywujących strony do zawarcia umowy cywilnoprawnej (w tym okoliczności mogących prowadzić do ustalenia jej nieważności jako zmierzającej do obejścia ustawy - art. 58 § 1 k.c.) i odstąpienia od niej - są to okoliczności mające znaczenie dla oceny charakteru

Stwierdzenie w zakładowym układzie zbiorowym pracy o możliwości przeznaczenia określonej kwoty na pomoc finansową dla zwalnianych pracowników nie daje podstawy do twierdzeń o włączeniu prawa do świadczeń do układu. Warto też zwrócić uwagę, że świadczenia z Zakładowego Fundusz Świadczeń Socjalnych nie mają charakteru roszczeniowego.

Podstawą wymiaru zasiłku chorobowego jest wynagrodzenie faktycznie wypłacone przez pracodawcę, a w przypadku, gdy pracodawca nie wypłaca pracownikowi wynagrodzenia, podstawą jest minimalne wynagrodzenie za pracę. Należy tu przepisy ubezpieczeniowe wykładać ściśle, a stanowią one wyraźnie o wynagrodzeniu wypłaconym.

Skoro oskarżony w momencie składania swojego oświadczenia nie znał żadnego z kolejnych terminów rozpraw, to oparcie się przez Sąd pierwszej instancji na przepisie art. 377 § 3 k.p.k. nie było uprawnione. Oczywiście oświadczenie oskarżonego stanowiło przejaw jego decyzji co do uczestnictwa w postępowaniu, ale nie powinno stanowić podstawy do zastosowania przepisu art. 377 § 3 k.p.k.

W stosunku do posiadacza, który nabył weksel w wyniku indosu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 zd. drugie Pr. weksl., czyli tzw. indosu poterminowego znajduje zastosowanie art. 513 k.c. Oznacza to, że jeżeli taki posiadacz dochodzi zapłaty sumy wekslowej, dłużnik może przedstawić mu wszelkie zarzuty przysługujące mu wobec posiadacza, który dokonał indosu poterminowego, w chwili powzięcia wiadomości o

Nieodpłatne przekazania towarów na cele związane z przedsiębiorstwem nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Błędne zastosowanie prawa materialnego, czyli tzw. "błąd subsumcji" to wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej. Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może, zatem być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, które skarżący uznaje za prawidłowy

Na aprobatę zasługuje stanowisko Sądu I instancji w kwestii odmowy zastosowania art. 4a ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepis ten stanowi wyjątek od określonej w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zasady liczenia terminu do złożenia zawiadomienia organu, nie może być zatem interpretowany rozszerzająco.

Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Skoro rolą sądu administracyjnego jest kontrola legalności decyzji administracyjnej (art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a.), to sąd nie może brać pod uwagę zdarzeń, które nastąpiły po jej wydaniu.

W sytuacji, gdy (między innymi z uwagi na brak komunikacji publicznej) pracodawca organizuje dowóz swoich pracowników do zakładu pracy, ponosząc z tego tytułu koszty, korzystający z tych usług pracownicy, uzyskują nieodpłatne świadczenie, stanowiące podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. a jego wartość ustalana jest stosownie do art. 12 ust. 3

Uchwała zarządu spółdzielni mieszkaniowej niezaliczająca do nieruchomości wspólnej tzw. pomieszczeń technicznych niezbędnych do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku jest sprzeczna z prawem.