Kwestia nagminności dopuszczania się podobnych czynów zabronionych, co prawda nie jest okolicznością, która może być brana pod uwagę przy ocenie stopnia ich społecznej szkodliwości, nie oznacza to jednak, że jest całkowicie obojętna dla wymiaru kary. Wszak jednym z celów, który ma osiągnąć kara - wskazanym w art. 53§1 k.k. - jest zapobieganie popełnianiu przestępstw, zwłaszcza tych nagminnych.

W sprawie przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej ograniczeniem prawa dostępu do sądu, spowodowanym odmową zwolnienia od kosztów sądowych, sąd polski jest związany wykładnią art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.), dokonaną w wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, stwierdzającym naruszenie tego przepisu

Jeżeli okoliczności faktyczne wskazujące przyczyny szkody znajdują się w zgromadzonym materiale lecz nie zostaną wzięte pod rozwagę przy ocenie związku przyczynowego, jako przesłanki odpowiedzialności sprawcy szkody, to istnieją podstawy do uznania, że uchybienie takie miały wpływ na treść wyroku a przepis art. 361 § 2 k.c. został zastosowany przedwcześnie. Przy ustalaniu omawianej przesłanki odpowiedzialności