Doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd co do własności rzeczy albo wyzyskania błędu co do tej okoliczności przez sprawcę, który tą czynnością jednocześnie przywłaszcza taką rzecz, stanowi jeden czyn, wyczerpujący znamiona art. 284 § 1 lub 2 k.k. i 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zakończenie postępowania w danej instancji w rozumieniu art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) następuje z chwilą wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie w danej instancji.

Nieodprowadzenie na rachunek bankowy partii politycznej kwot przekazanych do kasy z tytułu darowizn od osób fizycznych, a tym samym naruszenie art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.), nie może być usprawiedliwione nieprawidłowościami w zakresie dokumentacji księgowej.

Z przepisu par. 55 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy służby więziennej /Dz.U. nr 135 poz. 634 ze zm./ jednoznacznie wynika, że przyjmuje ono - w odniesieniu do wykonywania kar dyscyplinarnych - inne rozumienie prawomocności orzeczenia dyscyplinarnego. Skoro takie prawomocne orzeczenie podlega natychmiastowemu wykonaniu

W postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych pozwany traci prawo powoływania w toku postępowania wszystkich twierdzeń, zarzutów oraz dowodów na ich poparcie zawartych w odpowiedzi na pozew, złożonej po upływie terminu wskazanego w art. 47914 § 1 k.p.c., chyba że wykaże, iż - gdyby złożył odpowiedź na pozew w terminie - ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania powstała po upływie