Odpowiedzialność wspólników za zaległości podatkowe zlikwidowanej spółki traci swój subsydiarny charakter, dając podstawę do bezpośredniego orzeczenia o takiej ich odpowiedzialności, bez konieczności uprzedniego określenia w odrębnej decyzji zobowiązań spółki, skutkujących taką zaległością, czyniąc jednak takie orzeczenie elementem koniecznym decyzji o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki

Na podstawie obowiązującego do końca 2000 r. art. 26 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 26 ust. 10 i 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, do którego odwołuje się przepis art. 7 ust. 13 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 104 poz. 1104

W razie niedokonania wyboru zarządu nieruchomości wspólnej uprawnienia właściciela do wyrażenia pisemnej zgody na wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, o której mowa w art. 18 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.), przysługują współwłaścicielom

Odpowiedzialność wspólników za zaległości podatkowe zlikwidowanej spółki traci swój subsydiarny charakter, dając podstawę do bezpośredniego orzeczenia o takiej ich odpowiedzialności, bez konieczności uprzedniego określenia w odrębnej decyzji zobowiązań spółki, skutkujących taką zaległością, czyniąc jednak takie orzeczenie elementem koniecznym decyzji o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki

Jeżeli podatnik opodatkowany w formie ryczałtu uzyskał w roku poprzedzającym rok podatkowy przychody z działalności, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 144 poz. 930 ze zm./ nie traci w roku podatkowym prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

Uprawdopodobnienie zezwala na przyjęcie za wiarygodne istnienie faktów, z którymi określony przepis wiąże skutki prawne, na podstawie oświadczenia strony. Sąd nie mógł więc uznać, że okoliczności stwierdzone przez stronę w oświadczeniu nie zostały udowodnione.

Związanie wnioskami skargi kasacyjnej oznacza niemożność wyjścia poza tę część wyroku sądu pierwszej instancji, której strona nie zaskarżyła. Związanie natomiast podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że Naczelny Sąd Administracyjny jest władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego

Rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji przez sąd zależy od spełnienia istnienia przesłanek niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ustawodawca nie sprecyzował co należy rozumieć pod tymi pojęciami, ocena więc wystąpienia tych przesłanek za każdym razem należy do sądu. Ocena ta jest swobodna, ale nie dowolna. Dlatego sąd rozpoznając

Uprawnienie organu sprawującego nadzór nad egzekucją administracyjną (art. 23 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poi. 968 ze zm.) nie stwarza podstawy do kontroli przez egzekucyjny organ odwoławczy (organ nadzorujący) stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonych zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym (art. 34 § 1 powołanej ustawy