Odszkodowania z tytułu bezprawnego rozwiązania stosunku pracy oraz z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy nie są objęte ograniczeniami wynikającymi z ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych /Dz.U. nr 86 poz. 959 ze zm./, w stanie prawnym obowiązującym w dniu dokonania czynności, w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się m.in. pożyczki udzielane przez wspólników. Nie ulega zatem wątpliwości, że ustawodawca na potrzeby tej ustawy uznał, że w zakresie opodatkowania podatkiem od czynności

1. Naruszenie podstawowych obowiązków ze stosunku zatrudnienia stanowi negatywną przesłankę przyznania odprawy, o której mowa w art. 12 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.), niezależnie od podstawy rozwiązania stosunku pracy lub innego stosunku zatrudnienia osoby kierującej. 2. Z art. 221 k.h. nie wynikał zakaz

Nie jest wystarczającym do odmowy przyznania prawa pomocy stwierdzenie, iż skarżący nie wykazał, że w istocie na pomoc zasługuje. Świadczy o tym treść przepisu art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zgodnie z którym Sąd winien wezwać stronę do przedstawienia odpowiednich dokumentów źródłowych, jeśli oświadczenie