Orzeczenia
Ustawodawca sprzedawcom paliwa za bony paliwowe określił jednoznacznie, w sposób rygorystyczny, lecz łatwy do zrealizowania, że tylko bony paliwowe skasowane zgodnie z dyspozycją art. 40g ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dają sprzedawcy oleju napędowego uprawnienie do zwiększenia podatku naliczonego, o którym
Przepisy art. 31 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572/ odsyłają wyraźnie do norm regulujących tryb postępowania, w sytuacji, gdy konieczne jest wydanie decyzji określających lub ustalających zobowiązanie podatkowe, do przepisów Ordynacji podatkowej. W ten sposób tryb i rezultaty postępowania kontrolnego wiąże się z kompetencjami jakie
Postępowanie podatkowe w zakresie wymiaru podatku od towarów i usług może się toczyć jedynie w stosunku do podatnika, na którym ciąży obowiązek podatkowy w tym podatku, gdyż to jego interesu materialnoprawnego dotyczy to postępowanie, a w żadnym przypadku interesu takiego nie można się dopatrzyć w ramach takiego postępowania po stronie innych podmiotów, w tym określonych w art. 110-117a ustawy z dnia
1. Przykładem innego tytułu prawnego posiadania w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ jest, przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Podatnikiem podatku od nieruchomości będzie w takim przypadku podmiot, na rzecz którego przedstawiciel Skarbu Państwa
W świetle art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ pojęcie należności znane - w rozumieniu art. 2 pkt 3 tej ustawy, jako należności sporne w rozumieniu art. 2 pkt 4 tej ustawy, nie może być utożsamione ze znajomością w dniu 30 czerwca 2002 r. zdarzeń gospodarczych, z których
Tworzone obowiązkowo na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz. U. nr 121 poz. 591 ze zm./ rezerwy, co do zasady nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten nie zawiera natomiast normy prawnej zakazującej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rezerwy utworzonej w warunkach innych niż określone w ustawie o rachunkowości. W takim
1. Art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ mówi o pewnym mechanizmie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków w walutach obcych /dzień otrzymania faktury, tzn. dzień zarachowania, i dzień faktycznej zapłaty - dzień poniesienia/. Z tego jednak nie wynika by ustawodawca zmieniał regułę z art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy
Usługi aptek nie są usługami w zakresie świadczeń zdrowotnych, w związku z czym nie ma zastosowania do aptek art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
W sytuacji gdy Sąd pierwszej instancji słusznie stwierdził, że nie powinno w ogóle dojść do wznowienia postępowania, z uwagi brak żądania strony (naruszenie art. 241 § 1 Ordynacji podatkowej), a w konsekwencji powinno dojść - na podstawie art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej - do wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, w sprawie zaistniała sytuacja prawna, która miała niewątpliwie wpływ
W art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ ustawodawca użył ogólnego pojęcia "ugoda". Należy zatem uznać, że wyłączenie zawarte w tej jednostce redakcyjnej dotyczy zarówno ugód sądowych, jak i pozasądowych. Podstawa materialnoprawna obu z nich jest bowiem identyczna.
Samo tylko przedstawienie, a więc zacytowanie, wymienienie, zaprezentowanie stanowisk strony zawierające jej zarzuty podniesione w skardze nie jest wystarczające, by uznać że uzasadnienie odpowiada treści art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Przepis ten zobowiązuje bowiem sąd do rozważenia w uzasadnieniu
Brak pouczenia lub jego niedokładność, która może powodować wątpliwość co do prawidłowości wezwania o uzupełnienie braków, wyklucza możliwość zastosowania rygoru pozostawienia pisma bez rozpoznania bądź jego odrzucenia. Przyjąć należy, iż wobec niezawarcia w wezwaniu pouczenia o skutkach nieuzupełnienia wskazanych braków wezwanie to zostało pozbawione sankcji i Sąd nie miał podstaw do odrzucenia skargi
1. Nie może zatem budzić wątpliwości, że w skardze kasacyjnej strona zakwestionowała wyłącznie ustalenia faktyczne, na których oparto wydanie decyzji podatkowej i które Sąd pierwszej instancji uznał za prawidłowe i wystarczające. Jednocześnie trzeba podkreślić, że ustaleń faktycznych nie sposób zakwestionować poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego. 2. Naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe
Należy stwierdzić, że skoro w sprawie nie zakwestionowano ustaleń stanu faktycznego sprawy, a więc ustalenia, że wystawca kwestionowanej faktury nie dysponuje jej kopią, to tym samym nieuzasadniony jest zarzut naruszenia przepisu § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
1. Czynnościami podwyższającymi wartość użytkową towaru są wszelkie czynności, zapewniające iż towar w większym lub lepszym stopniu zaspokaja potrzeby konsumenta. 2. Posłużenie się towaroznawczym ujęciem "wartości użytkowej" prowadzi do zanegowania sensu przepisu par. 12a ust. 1 pkt 1 lit. "h" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 119 poz.