Obowiązek zawiadomienia o zmianie miejsca zamieszkania lub adresu do doręczeń ciąży również na pełnomocnikach stron i pełnomocnikach do doręczeń. Wymieniony w art. 70 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ "przedstawiciel" nie oznacza jedynie przedstawiciela działającego na podstawie umocowania opartego na ustawie
Ustawa procesowa /ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ regulująca postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zawiera bowiem regulacji umożliwiającej zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w zależności od oceny prawdopodobieństwa wadliwości tego aktu, tak jak ma to miejsce w postępowaniu przed
Nie można uznać, iż doszło do rażącego naruszenia prawa z tego powodu, że w sentencji decyzji organu podatkowego pierwszej instancji błędnie powołano jako podstawę prawną dokonanego rozstrzygnięcia art. 21 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zamiast art. 21 par. 3 tej ustawy. Należy bowiem zauważyć, że całościowa wykładnia sentencji tej decyzji
Naruszenie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ byłoby uzasadnione, gdyby mimo stwierdzenia przez Sąd w zaskarżonym wyroku naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy nie doszło do uchylenia zaskarżonej decyzji lub postanowienia.
Organ podatkowy, rozpoznający sprawę po wyroku Sądu Administracyjnego, uchylającym wcześniejsze postanowienie ostateczne, nie może kwestionować oceny prawnej Sądu, czy też polemizować ze wskazaniami Sądu, co do dalszego postępowania.
Zgodnie z art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Granice sprawy w rozumieniu powyższego przepisu wyznacza przedmiot rozstrzygnięcia w zaskarżonej ostatecznej decyzji organu odwoławczego
Okoliczność, że stanowisko zajęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny jest odmienne od prezentowanego przez stronę skarżącą nie oznacza, że takie uzasadnienie wyroku nie odpowiada wymogom ustawowym, określonym w art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Przepis art. 272 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ stanowi podstawę do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności przepisów prawa materialnego i procesowego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.
Argumentacja sprowadzająca się do twierdzenia, że sąd administracyjny pierwszej instancji niezasadnie uznał, iż organ administracji publicznej dopuścił się naruszenia przepisów postępowania podatkowego /art. 120 i art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i w wyniku tego sąd niezasadnie uchylił zaskarżone decyzje, mogłaby stanowić uzasadnienie zarzutu
Zgodnie z art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Granice sprawy w rozumieniu powyższego przepisu wyznacza przedmiot rozstrzygnięcia w zaskarżonej ostatecznej decyzji organu odwoławczego
Zgodnie bowiem z art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Granice sprawy w rozumieniu powyższego przepisu wyznacza przedmiot rozstrzygnięcia w zaskarżonej ostatecznej decyzji organu odwoławczego
Czynność prawna podjęta w celu przestępczym jest nieważna (art. 58 § 1 k.c.).
Wpis stosunkowy uiszczony od skargi w postępowaniu sądowoadministracyjnym na ostateczną decyzję w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2001 należnym od skarżącej Spółki nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Postępowanie dotyczące zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym służy nie tyle osiągnięciu przychodu ile ma na celu zwiększenie dochodu uzyskanego