Wpłata gotówki w placówce przedsiębiorcy wykonującego zgodnie z art. 6a ust. 1 pkt 1 lit. "j" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe /t.j. Dz.U. 2002 nr 72 poz. 665 ze zm./ czynności outsourcingu bankowego przed upływem terminu z art. 220 par. 1 zd. 2 w zw. z art. 220 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze

Wykładnia art. 46 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. nr 98 poz. 1070 ze zm./, który z mocy art. 29 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/ stosuje się nie wprost, lecz odpowiednio, w zestawieniu z art. 95 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych

Rozpoznanie zasadności podstaw skargi o wznowienie postępowania, czego dokonano na rozprawie, nie może prowadzić do jej odrzucenia. Sąd odnosząc się do kwestii merytorycznych zawartych w skardze o wznowienie postępowania, oddalając skargę lub uwzględniając ją, musi więc wydać wyrok powołując w nim właściwą podstawę prawną. Jest nią treść art. 282 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu

1. Stan faktyczny sprawy ustalają wyłącznie organy podatkowe. Sąd administracyjny bada natomiast prawidłowość tych ustaleń mając na względzie normy prawa procesowego zastosowane w danym stanie faktycznym przez organy podatkowe lub których nie zastosowały mimo, iż powinny były to uczynić. Sąd administracyjny norm tych jednak bezpośrednio nie stosuje. Uwzględnia je kontrolując drogę postępowania podatkowego

Art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ określa podstawy materialne do wydania przez organ nadzoru decyzji administracyjnych. Organ ten może, w celu doprowadzenia wykonywanych robót do stanu zgodnego z prawem, nakazać przeprowadzenie robót budowlanych lub wykonanie innych czynności. Nałożenie obowiązku wykonania określonych czynności

Zgodnie z utrwaloną wykładnią przepis art. 139 § 1 k.p.k. nie ma zastosowania do oskarżonego, który został pozbawiony wolności i nie powiadomił o tym sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 1974 r. sygn. akt. VI KZP 5/74 OSNKW 1974 z. 7-8 poz. 130, Tomasz Grzegorczyk - Kodeks postępowania karnego - Komentarz - Wydanie III 2003 - str. 383). W konsekwencji nie można było uznać za prawidłowe

Jeśli kasację od prawomocnego wyroku wydanego w sprawie o przestępstwo skarbowe wnosi interwenient, roszczący sobie prawo do przedmiotu, co do którego orzeczono przepadek, to kontrola dopuszczalności kasacji powinna uwzględniać także warunki określone w art. 523 § 2 i 3 k.p.k. Niezbędne jest zatem ustalenie kierunku zaskarżenia w odniesieniu do sytuacji procesowej oskarżonego, z dostrzeżeniem korzyści