Art. 374 § 1 k.p.k. statuuje obowiązkową obecność oskarżonego na rozprawie głównej. Wyjątek od owej zasady przewiduje art. 376 § 2 k.p.k., jeśli oskarżony po złożeniu wyjaśnień, zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej nie stawił się na rozprawie bez usprawiedliwienia. Wspomnieć trzeba, że art. 139 § 1 k.p.k. nie ma zastosowania do oskarżonego pozbawionego wolności, nawet jeśli o

Nie można równocześnie zarzucać naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Wynika to z faktu, iż alternatywna konstrukcja postaci naruszenia prawa materialnego wyklucza możliwość równoczesnego uchybieniu prawu materialnemu w obu przewidzianych pkt 1 art. 174 p.p.s.a. postaciach.

Przepis par. 54 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. 154 poz. 797 ze zm./ przewidywał zakaz prawa do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego z faktury, w której nie zapłacono zakładowi pracy chronionej w formie

Uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uchylającej decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę i umarzającej postępowanie przed organem I instancji, nie mogłoby wywołać skutku w postaci wstrzymania realizacji przyznanych uprawnień bądź wypełniania nałożonych obowiązków, lecz sprowadzałoby się do zawieszenia mocy skarżonego aktu nie wywołującego skutków

Zasada in dubio pro reo nie oznacza obowiązku wyboru przez sąd najkorzystniejszej dla oskarżonego wersji, lecz zakaz czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów.

Opłata stała w wysokości 100 zł, określona w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/, jest opłatą sądową w rozumieniu art. 211 i art. 212 par. 1 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270

Okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych określony w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56 ze zm./ liczony w sposób ciągły, upływa z dniem, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca /art. 110 Kc w zw. z art. 112

Wzięcie (czy przetrzymywanie) zakładnika w rozumieniu art. 252 § 1 k.k. może mieć na celu wymuszenie 'okupu' właśnie od tej (pozbawionej wolności) osoby np. w zamian za uwolnienie.

Naruszenie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, polega na tym, iż sąd I instancji kontrolując legalność zaskarżonej decyzji nie zauważył, że rozstrzygnięcie to narusza przepisy postępowania, bądź dostrzegając te błędy prawne niewłaściwie ocenił ich wpływ na wynik sprawy. Aby więc na tej