Czym innym jest ocena co do braku przymiotu strony w postępowaniu administracyjnym, a czym innym pozbawienie przez sąd administracyjny strony możności obrony swych praw, o czym mowa w art. 183 par. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Uwzględniając treść art. 337 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nieodnoszącego się do instytucji wznowienia postępowania, należy stwierdzić, że w przypadku decyzji, które stały się ostateczne przed dniem 1 stycznia 1998 r., objętych następnie postępowaniem w przedmiocie wznowienia postępowania, postępowanie odwoławcze prowadzone w następstwie odwołania

1. Art. 45 ust. 1 Konstytucji gwarantuje każdemu prawo do rozpatrzenia jego sprawy przez sąd. Ocena, czy organizacja społeczna spełnia warunki do dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu została ostatecznie dokonana przez organ sądowy. Realizację prawa do sądu w rozpoznawanej sprawie stanowiło wniesienie skargi na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w postępowaniu i poddanie kontroli

Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej z powodu niedopełniania wymogu sporządzenia jej przez fachowego doradcę w osobie adwokata bądź radcy prawnego, nie jest dopuszczalne ponowne skorzystanie z prawa do wniesienia środka odwoławczego, bowiem prawo to zostało już skutecznie "skonsumowane".

1. W postępowaniu w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę, obowiązkiem organów administracji jest zbadanie, czy w wyniku realizacji inwestycji dojść może do naruszenia interesów osób trzecich, ale wyłącznie w zakresie ewentualnego naruszenia norm ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ i rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002

1. Nie można traktować oczekiwanego wydania rozporządzenia jako rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, do którego nawiązuje art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. 2. Zarówno przy rozstrzyganiu sprawy przez organ, jak i przy rozstrzyganiu łączącego się z nią zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd - jeżeli ono występuje - dochodzi do aktu stosowania prawa przez odnoszenie jego norm do ustalonego stanu faktycznego

1. Granice sprawy, o której mowa w art. 134 par. 1 i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, wyznacza w istocie rzeczy istota stosunku administracyjnoprawnego podlegającego załatwieniu danym, skarżonym, rozstrzygnięciem /aktem lub czynnością/ administracyjnoprawnym. 2. W sytuacji, gdy przedmiotem postępowania jest

1. W przypadku gdy strona skarżąca chce podważyć poczynione w sprawie ustalenia faktyczne, jest zobligowana w ramach zarzutów skargi kasacyjnej, czyli jej podstaw, do wskazania konkretnych, naruszonych przez sąd zaskarżanym orzeczeniem przepisów prawa procesowego oraz wpływu takiego naruszenia na wynik sprawy (treść orzeczenia). Brak takiego zarzutu naruszenia prawa procesowego w tej sprawie, w sytuacji

Przepis art. 247 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ chociaż zamieszczony w dziale IV Ordynacji podatkowej dotyczącym postępowania podatkowego, ma charakter mieszany; z jednej strony - procesowy, ponieważ normuje, wraz z innymi punktami par. 1 art. 247, przesłanki wzruszenia decyzji ostatecznej z powodu jej nieważności, a z drugiej - materialny

Podatnik może domagać się realizacji prawa do odliczenie wynikającego z art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ jedynie w okresie dysponowania statusem podatnika, a więc do momentu wykreślenia z rejestru podatników.

1. Istotne jest, aby w świetle przepisów o podatku dochodowym sam sposób rozporządzenia towarem /usługą/ nie sprzeciwiał się u nabywcy zaliczeniu związanych z tym wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Nie jest natomiast istotne, kiedy podatnik dokona faktycznego zaliczenia wydatków związanych z tym rozporządzeniem do kosztów uzyskania przychodów, gdyż w wypadku podatników podatku dochodowego od

Błędne zastosowanie /bądź nie zastosowanie/ przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie

Interpretacje standardowych klasyfikacji /art. 25 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej - Dz.U. nr 88 poz. 439 ze zm./ nie stanowią źródła obowiązku czy uprawnienia, ale mogą być uznane za dowód w postępowaniu podatkowym, podlegający ocenie organu stosującego prawo.