Niezwiązanie wojewódzkiego sądu administracyjnego granicami skargi oznacza, iż granice zaskarżenia nie pokrywają się z granicami rozpoznania sprawy przez ten sąd. Te ostatnie będą zawsze szersze od zakresu zaskarżenia. Sformułowanie art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ oznacza, iż sąd jest nie tylko uprawniony

Bankowi, który zgodnie z regulaminem wiążącym strony wypowiedział transakcję forward z powodu istotnego pogorszenia sytuacji majątkowej kontrahenta, przysługuje roszczenie wobec kontrahenta o naprawienie szkody wynikłej z niewykonania tej transakcji.

Decydującego znaczenia nie będzie miało ani to, czy nastąpiło faktyczne osiągnięcie lub zwiększenie przychodów, ani rozmiar takiego zwiększenia. Do kosztów uzyskania przychodów zakwalifikowane mogą być koszty poniesione przez podatnika w przypadku, gdy stwierdzono uzyskanie przychodów w rozmiarze nie odpowiadającym gospodarczej istocie przedsięwzięcia, w tym np. przychodów w wysokości mniejszej, a

1. W postępowaniu sądowoadministracyjnym Naczelny Sąd Administracyjny, mocą art. 183 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi związany jest granicami skargi kasacyjnej, granice te zakreśla autor skargi. 2. Obszerne uzasadnienie skargi kasacyjnej zostało poświęcone w całości polemice z oceną stanu faktycznego sprawy dokonaną przez organy podatkowe, a uznaną przez Sąd za prawidłową. Równocześnie

Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał już, że zasady in dubio pro reo nie można rozumieć jako swoistego uproszczonego traktowania wątpliwości. Nie ma więc ona zastosowania w sytuacji, gdy wątpliwości są rezultatem niedokładnego i nieprecyzyjnego postępowania dowodowego, kiedy to organ procesowy powinien z urzędu uzupełnić to postępowanie, aby ustalić fakty zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem i wyjaśnić

Artykuł 10 ust. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 240, poz. 2058) ma zastosowanie także do osób, którym przysługuje roszczenie przewidziane w art. 15 ustawy o spółdzielniach

Z brzmienia § 2 art. 413 k.p.k., traktowanego integralnie, wynika, że rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych powinny odnosić się do przypisanego oskarżonemu czynu wypełniającego znamiona określonego przestępstwa. Oznacza to, że ustawodawca nie dopuszcza wymierzenia kary ani środka karnego inaczej, jak tylko za popełnienie odrębnego przestępstwa (wyjątkowo - za popełnienie ciągu przestępstw w

Członek zarządu spółki z o.o., ani były członek zarządu takiej spółki nie jest stroną postępowania, w rozumieniu art. 133-134 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, w sprawie dotyczącej zobowiązań podatkowych takiej spółki. Analiza treści art. 133 i 134 Ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku iż pojęcie strony w postępowaniu podatkowym należy opierać

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 93, poz. 889) o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw jest ustawą nowelizującą m.in. art. 65 k.k. dotyczący warunkowego przedterminowego zwolnienia i nie zawiera przepisów intertemporalnych, poza art. 5 stwierdzającym, że wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Do jej stosowania ma zatem zastosowanie przepis art. 4 § 1 k.k.

Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w 2004 r. nie były przez sądy administracyjne stosowane ani wprost ani też odpowiednio. Przepisy tej ustawy zgodnie z postanowieniami jej art. 1 pkt 3 w jej części procesowej normują postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową orasz czynności sprawdzające a więc są to przepisy procedury administracyjnej. Z przytoczonych powodów nie można

Sprawa o przyznanie dodatku mieszkaniowego, w której skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy jest objęta ustawowym zwolnieniem od kosztów sądowych na podstawie art. 239 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Sprawy dodatków mieszkaniowych, jako dotyczące świadczeń przyznanych osobom uzyskującym

Błędne zastosowanie /bądź nie zastosowanie/ przepisów materialnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym, więc zasadniczo oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone

Przy wydawaniu orzeczenia dotyczącego wstrzymania danego aktu administracyjnego sąd władny jest badać spełnienie przesłanek warunkujących wstrzymanie jedynie w odniesieniu do zaskarżonego postanowienia - nie może brać zaś pod uwagę skutków prawnych, jakie wykonanie bądź niewykonanie postanowienia organu administracji wywoła w przyszłości. Byłoby to rozważanie przedwczesne i jako takie niedopuszczalne

Wymóg zachowania szczególnej ostrożności, określony w art. 22 ust. 1 p.r.d., przez zmieniającego kierunek jazdy w lewo, nie obejmuje obowiązku upewnienia się w chwili wykonywania tego manewru, czy nie zajeżdża on drogi nieprawidłowo (z lewej strony) wyprzedzającemu go.

Przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. stanowi występek nieumyślny w znaczeniu art. 9 § 2 k.k., jednak naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może nastąpić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie. Występujące w opisie znamion czynu z art. 177 § 1 k.k. zróżnicowanie sposobu naruszenia zasad bezpieczeństwa rodzi obowiązek sądu, w razie skazania za tak kwalifikowane przestępstwo, jednoznacznego wskazania sposobu

1. Skoro dla zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej niezbędne jest, aby wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego posiadały atest krajowych komisji artystycznych i etnograficznych, to istotny dla rozstrzygnięcia nie jest fakt, czy produkowane towary przez skarżącą Spółkę są identyczne z opisem zawartym w ateście, ale czy atest, którym posługiwała się Spółka był atestem wydanym na te właśnie

Brzmienie art. 332 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dowodzi, że do wymienionego w nim kręgu podmiotów odpowiadających za zaległości podatkowe powstałe przed wejściem w życie Ordynacji podatkowej mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wprost, bez żadnych ograniczeń

W sytuacji gdy decyzja administracyjna zostaje wyeliminowana z obrotu prawnego z mocy prawa nie istnieje akt, który mógłby być przedmiotem kontroli sądu administracyjnego, innymi słowy, postępowanie sądowe jest bezprzedmiotowe co skutkuje umorzeniem postępowania.