Prokurent spółki handlowej może być uznany za osobę zarządzającą zakładem pracy w imieniu pracodawcy w rozumieniu art. 24126 § 2 w związku z art. 31 § 1 k.p.

Sąd I instancji, chcąc odwołać się do takich wniosków, jakie zadecydowały o uwzględnieniu skargi, winien przede wszystkim rozważyć, czy w świetle okoliczności sprawy był uprawniony do podważenia ustalonego w niej stanu faktycznego. W konsekwencji zaś wyjaśnić powinien, czy organom podatkowym można skutecznie postawić zarzut, iż nie wyjaśniły okoliczności, które w toku postępowania kwestionowane nie

1. Przedłużenie terminu publikacyjnego na posiedzeniu wyznaczonym do ogłoszenia orzeczenia, o którym strony były zawiadomione, nie wymaga innego zawiadomienia prócz ogłoszenia. 2. Uzasadnienie wyroku jest w istocie rzeczy instytucją wtórną w stosunku do postępowania przeprowadzonego przed Sądem administracyjnym. Sprowadza się ono bowiem do rekapitulacji jego przebiegu i prezentacji stanowiska Sądu,

Spółdzielnia mieszkaniowa, która nie prowadzi działalności w zakresie budownictwa (remontów) w formie wydzielonego zakładu remontowo-budowlanego posługującego się na większą skalę maszynami, nie jest zakładem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody w rozumieniu art. 435 § 1 k.c.

Ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej, a do postępowania przed tymi organami w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Brak przepisu szczególnego stanowiącego o prawie odwołania

Na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ spółce cywilnej jako organizacji wspólników, a nie samym wspólnikom, przyznano przedmiotowość prawnopodatkową. Tym samym wszelkie obowiązki i uprawnienia podatników wynikające z tej ustawy odnoszą się do spółek cywilnych, a nie bezpośrednio do wspólników tych spółek.

Zgodnie z art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ sąd "rozstrzyga w granicach danej sprawy" - przyjmując, iż "sprawa" to sprawa, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność, stwierdzić trzeba, iż w przypadku gdy zaskarżona decyzja została wydana w trybie stwierdzenia nieważności, a więc trybie nadzwyczajnym

Obowiązek wskazania podstaw kasacyjnych oznacza konieczność przytoczenia konkretnych przepisów danego aktu prawnego, a nie tylko ogólnie tego aktu.

Spór o właściwe zaklasyfikowanie usługi /towaru/ jest sporem o fakty, a nie sporem co do wykładni czy stosowania przepisów prawa materialnego. Skoro więc strona skarżąca twierdzi, że organy podatkowe niewłaściwie zaklasyfikowały określone usługi, czego nie zakwestionował sąd administracyjny pierwszej instancji, to powinna oprzeć skargę kasacyjną na podstawie z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia