Nie można w trybie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w zw. z art. 176 cyt. ustawy skutecznie zakwestionować odpowiedzialności płatnika bez zarzutu naruszenia art. 30 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Użycie przez ustawodawcę w przepisie art. 245 par. 1 w zw. z art. 246 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ sformułowania "następuje" oznacza, że udzielenie przez sąd prawa pomocy w sytuacji, w której skarżący udowodni brak środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania jest obligatoryjne. Z przytoczonych

1. Postanowienie o odrzuceniu skargi, o której mowa w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o naruszeniu prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843), jest niezaskarżalne. 2. Nieuiszczenie stałej opłaty 100 zł przy wnoszeniu skargi (art. 17 ust. 1 powołanej ustawy), jeżeli dotyczy ona postępowania prowadzonego w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania

1. Wynikający z art. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ obowiązek informowania przez sąd stron postępowania o czynnościach procesowych i skutkach prawnych tych czynności nie obejmuje pouczania o treści przepisów przewidujących przywrócenie terminu. 2. Sąd nie jest zobowiązany do szczegółowego instruowania strony

Dla zachowania terminu, w przypadku wysyłania pism w postępowaniu sądowym, obejmujących wnioski i oświadczenia stron /pism stron/ za pośrednictwem urzędu pocztowego, podstawowe znaczenie mają pocztowe potwierdzenia nadania pism, ponieważ oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu. Nie jest więc wystarczające twierdzenie strony, że dopełniła czynności w terminie

Stawiając zarzut błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ skarga kasacyjna również nie wskazuje tego, na czym polega błąd w interpretacji tego przepisu ze strony Sądu, zaś niewłaściwego jego zastosowania upatruje nie tyle w błędnej subsumcji ustalonego w sprawie

Taka organizacja osoby prawnej, która w czasie choroby /i ewentualnie urlopu wypoczynku/ jej prezesa uniemożliwia "prowadzenie bieżących spraw spółki" nie jest okolicznością obiektywnie, bez "swojej winy" usprawiedliwiającą uchybienie terminowi ustawowemu.

Określenie "obrót" w przepisie art. 21b ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zostało użyte w kontekście ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, czy też podstawy opodatkowania, lecz jako warunek uprawniający sprzedawcę do określonych zachowań /w tym wypadku zwrotu VAT podróżnym/. Prawidłowa wykładnia

Zgodnie z art. 240 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, zwolnić organizacje społeczne od obowiązku uiszczania wpisu w ich własnych sprawach, a także cofnąć to zwolnienie. Dotychczas takie rozporządzenie nie zostało wydane, a dopiero taka podstawa prawna byłaby właściwa do