Faktura stanowiąca podstawę do realizacji uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego musi dokumentować faktycznie wykonaną usługę czy sprzedaż, a nie tylko być prawidłowa z formalnego punktu widzenia. Taki wniosek wynikał z art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Wniesienie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji kończące postępowanie na podstawie art. 70b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest uzależnione od wcześniejszego wezwania tego organu do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 52 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.

1. Administracja podatkowa jest uprawniona do analizy czynności cywilnoprawnych pod kątem skutków dla prawa daninowego. 2. Zbiorcza faktura korygująca winna zawierać wyszczególnienie wszystkich faktur, jakich dotyczy. 3. Gdy podatnik nie złożył deklaracji lub nie uwzględnił w złożonej deklaracji faktur, na podstawie których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku

Zarzut naruszenia art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ należy uznać za usprawiedliwiony, w sytuacji gdy Wojewódzki Sąd Administracyjny nie wyjaśnił w sposób adekwatny do celu jaki wynika z tego przepisu dlaczego nie stwierdził w rozpatrywanej sprawie naruszenia przez organy podatkowe przepisów prawa materialnego

1. Zakres swobody i związanych z nią uprawnień gmin w sprawach dotyczących jednostek pomocniczych sprawia, że przyznanie im prawa samodzielnego decydowania o bycie jednostek pomocniczych musi skutkować, przy ogólnej, wąskiej regulacji ustawowej dotyczącej jednostek pomocniczych oraz braku odmiennych postanowień ustawowych, przyznaniem im prawa znoszenia /łączenia, podziału/ jednostek pomocniczych.

Odroczenie wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego utraty mocy obo-wiązującej art. 607t § 1 k.p.k. (przepis art. 190 ust. 3 Konstytucji i art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym) oznacza, że w tym czasie nie można na podstawie art. 55 ust. 1 Konstytucji od-mówić wykonywania europejskiego nakazu aresztowania, wydanego przez inne państwo wobec obywatela polskiego.

1. Z konstytucyjnej zasady praworządności wynika, że nie mogą ostać się w obrocie prawnym akty władzy publicznej, które w sposób kwalifikowany naruszają przepisy prawa. Ochrona praw nabytych może stanowić przesłankę sanacji naruszenia prawa ale tylko o tyle o ile nie godzi w urzeczywistniane zasady sprawiedliwości społecznej. Jeżeli zatem dochodzi do naruszenia praw jednostki, w wyniku którego inna

Faktura stanowiąca podstawę do realizacji uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego musi dokumentować faktycznie wykonaną usługę czy sprzedaż, a nie tylko być prawidłowa z formalnego punktu widzenia. Taki wniosek wynikał z art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Ustawodawca ograniczył krąg osób i należności, podlegających dobrodziejstwu ustawy o restrukturyzacji, m.in. wskazując, iż dotyczy ona należności z tytułu podatków i odsetek za zwłokę od zaległości znanych na dzień 30 czerwca 2002r. Ustawa została uchwalona w dniu 30 sierpnia 2002r., a więc z możliwości umorzenia zaległości już z samego założenia ustawodawcy mogli skorzystać tylko ci przedsiębiorcy

Powaga rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.) dotyczy tylko tych orzeczeń sądów ubezpieczeń społecznych, których podstawa faktyczna nie może ulec zmianie lub gdy odwołanie od decyzji organu rentowego zostało oddalone po stwierdzeniu niespełnienia prawnych warunków do świadczenia wymaganych przed wydaniem decyzji.

Brak satysfakcjonującego dla stron skarżących rozstrzygnięcia sądu administracyjnego nie może być utożsamiany z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wyznaczających zakres przedmiotowy postępowania sądowoadministracyjnego, o jakim mowa w art. 3 tej ustawy.

Podpisanie skargi przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem, jest brakiem formalnym, który może podlegać usunięciu przez wezwanie strony do podpisania skargi na podstawie art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w związku z art. 57 par. 1 i w związku z art. 46 par. 1 pkt 4 powołanej ustawy.

Fundacja jako organizacja społeczna może na podstawie art. 33 par. 2 w zw. z art. 25 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zgłosić udział w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika postępowania w sprawie dotyczącej interesu prawnego innej osoby.

Podnosząc jedynie zarzut naruszenia przepisów o postępowaniu wniesiono alternatywnie o uchylenie zaskarżonego wyroku bądź o jego uchylenie i rozpoznanie skargi. Zauważyć należy, iż ten ostatni przypadek może mieć jedynie miejsce w sytuacji, gdy sąd stwierdzi wyłącznie naruszenie prawa materialnego. Jednak skoro sąd jest związany granicami skargi kasacyjnej, to nawet gdyby zaskarżony wyrok był wydany

Brak w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia przez sąd przepisów postępowania powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest stanem faktycznym stanowiącym podstawę wydania zaskarżonego wyroku.