(...) prawomocne skazanie za czyn ciągły (art. 12 kk) stoi na przeszkodzie, ze względu na treść art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania, będące elementami tego czynu, które nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia (uchwała SN z dnia 21 listopada 2001 r., I KZP 29/02, OSNKW 2001, nr 1-2, poz. 2).

Przepis art. 17 § 3 k.s.h. może mieć odpowiednie zastosowanie do dokonania czynności prawnej przez spółkę akcyjną, reprezentowaną przez radę nadzorczą (art. 379 k.s.h.), gdy wymagana jest zgoda (uchwała) walnego zgromadzenia. Brak uchwały walnego zgromadzenia spółki akcyjnej nie powoduje nieważności umowy o pracę z członkiem zarządu spółki, jeżeli wymaganie zgody walnego zgromadzenia na jej zawarcie

Twórca projektu wynalazczego stanowiącego wzór użytkowy ma prawo do wynagrodzenia od jednostki stosującej ten projekt, która urzeczywistniając wzór użytkowy wytworzyła urządzenie na własne potrzeby produkcyjne, osiągając z tego korzyści (art. 98 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości, jednolity tekst: Dz.U. z 1984 r. Nr 33, poz. 177 ze zm.).

Warunkiem niezbędnym orzeczenia o odpowiedzialności nabywcy majątku podatnika za zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne jest, by zobowiązanie do zapłaty składek, w związku z którym powstała ta zaległość, było ustalone w odrębnej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Decyzji tej nie może zastąpić zawarcie układu ratalnego między nabywcą majątku i Zakładem Ubezpieczeń Społecznych

Stosowanie urządzenia (wyrobu) w rozumieniu art. 98 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 ze zm.) dotyczy wykonania urządzenia według projektu wynalazczego, a nie dalszego jego używania.

Wierzytelność pracownika z tytułu wynagrodzenia za pracę wygasa w zakresie, w jakim pracodawca odprowadził składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Uchylenie zaskarżonego aktu administracyjnego, bez jakiegokolwiek uzasadnienia prawnego wyroku było wprost naruszeniem art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

1. Zasady postępowania administracyjnego określone w kodeksie postępowania administracyjnego nie zostały wyłączone w postępowaniu egzekucyjnym /art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ co oznacza, iż potencjalnie wszystkie jego przepisy mogą być stosowane w postępowaniu egzekucyjnym. 2. W przepisie art. 7 ustawy o postępowaniu

1. Wnoszący skargę kasacyjną nie zakwestionowali oceny sądu I instancji, bowiem nie wykazali, że sąd ten naruszył przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, dokonując oceny zaskarżonej decyzji. 2. Sąd kasacyjny nie może z własnej inicjatywy poszukiwać przepisów, które ewentualnie zostały naruszone przez sąd I instancji

Nie może odnieść rezultatu podjęta na rozprawie przez pełnomocnika wnoszących skargę kasacyjną próba doprecyzowania zarzutów tej skargi, bowiem dopuszczalne jest jedynie przytaczanie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Przepisy bowiem nie dozwalają na podawanie nowych lub uzupełnianie podstaw kasacji ani też na ich doprecyzowanie.

1. Wnoszący skargę kasacyjną nie zakwestionowali oceny sądu I instancji, bowiem nie wykazali, że sąd ten naruszył przepisy prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dokonując oceny zaskarżonej decyzji. 2. Sąd kasacyjny nie może z własnej inicjatywy poszukiwać przepisów, które ewentualnie zostały naruszone przez sąd I instancji.