Naczelny Sąd Administracyjny, tak jak i Sąd administracyjny pierwszej instancji jest sądem kasacyjnym, a nie reformatoryjnym. Zadaniem sądów administracyjnych jest kontrola działalności organów administracji /art. 184 Konstytucji/, a nie ich zastępowanie. Dlatego też nawet gdyby były usprawiedliwione podstawy, Sąd nie mógłby orzec, że skarżąca dokonała nadpłaty w podatku akcyzowym.

W pojęciu: "na budowę własnego (...) budynku mieszkalnego" użytym w treści art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie mieści się zakresowo pojęcie "przebudowa budynku mieszkalnego".

W ramach postępowania sądowoadministracyjnego sąd administracyjny, poza przypadkiem wymienionym w art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, nie przeprowadza postępowania dowodowego, uzupełniającego postępowanie administracyjne, a wyłącznie na podstawie przedstawionych mu przez organ w trybie art. 54 par. 2

W przypadkach wskazanych w art. 53 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ odsetki za zwłokę nalicza organ podatkowy, określając ich wysokość na dzień wydania decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej /art. 21 par. 3 i 4 oraz innych przypadkach wskazanych w ustawie; art. 28 par. 2 i art. 30 par. 1/. Przepis ten, przewidujący naliczanie

Skoro skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego składają członkowie wspólnoty mieszkaniowej samodzielnie, niereprezentowani przez zarząd wspólnoty mieszkaniowej, to uznać należy, że każdy z nich reprezentuje w sprawie swój własny interes prawny, chroniony konkretnym przepisem prawa materialnego; czego nie zmienia fakt, że cel, który chcą oni osiągnąć, skarżąc decyzję, jest dla

Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w trybie art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, nie może służyć tamowaniu biegu postępowań w innych sprawach i opóźnianiu wydania rozstrzygnięć merytorycznych w tych sprawach.

Sam fakt zaewidencjonowania w księgach zdarzenia gospodarczego, nie wywołującego w obszarze prawa podatkowego konsekwencji prawnych, nie powinien powodować odrzucenia ksiąg za dowód w postępowaniu, nawet, jeżeli strona, pozostając w błędnym przekonaniu, uznała owo zdarzenie za wywołujące skutki podatkowoprawne.

Korzyść z pobrania nieoprocentowanej pożyczki osiąga się w chwili otrzymania świadczenia - a więc w czasie dysponowania przedmiotem świadczenia, albo mówiąc kategoriami z art. 353 par. 2 Kc w czasie, kiedy realizowała się czasowa rezygnacja z korzystania z przedmiotu pożyczki przez podmiot jej udzielający i zaniechanie żądania zwrotu jej przedmiotu co jest równoznaczne ze świadczeniem.

1. Konwencja sporządzona w Aarhus w dniu 25 czerwca 1998 r. o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska /Dz.U. 2003 nr 78 poz. 706/ w art. 9 ust. 4 i 5 nie wprowadziła obowiązku zwolnienia od kosztów sądowych, a wyłącznie rozważenia stworzenia odpowiedniego mechanizmu udzielania pomocy aby zlikwidować lub

Skoro świadczenie może być zgodne z art. 353 par. 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ wynikiem zaniechania, to przez zaniechanie pobrania /umorzenie/ odsetek pożyczkobiorca uzyskuje nieodpłatne świadczenie w postaci możliwości bezpłatnego korzystania z cudzego kapitału /art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Przy wskazaniu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, iż stan faktyczny sprawy nie jest sporny, samo odwołanie się przez sąd do treści art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej (przy braku jasności co do intencji, którymi kierował się Sąd) bez wyjaśnienia przesłanek, którymi kierował się Sąd oraz wskazania dalszych kierunków postępowania, należy uznać za mnie mającą wpływu na wynik sprawy, a zarzut oparty wyłącznie

Zastosowanie tej formy odszkodowania, to jest przyznanie odpowiedniej nieruchomości zamiennej, pozostawiono organowi orzekającemu, który nie jest związany wnioskiem strony