Na podstawie art. 15 ust. 4c ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podstawa opodatkowania w imporcie towarów obejmuje koszty transportu do pierwszego miejsca przeznaczenia w kraju, a nie koszty jedynie związane z transportem, dotyczące czynności w porcie docelowym, nawet wówczas, gdy mają charakter nieunikniony /np. koszty

W świetle art. 60 w zw. z art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, za skuteczne uznać należy wycofanie przez pełnomocnika Spółki skargi kasacyjnej w części dotyczącej zarzutów naruszenia materialnego prawa podatkowego; w takiej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny rozpatruje skargę kasacyjną w pozostałym zakresie.

Postawiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 13 pkt 8, art. 14 ust. 1 i ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez uznanie za przychód określonych kwot nie może odnosić się do podatku od towarów i usług, gdyż pojęcie przychodu jest istotne dla ustalenia podstawy

Strona sama pozbawiła się prawa do obrony poprzez niezastosowanie się do wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi. Takie działanie strony eliminuje możliwość zastosowania art. 183 par. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

W stanie prawnym obowiązującym w 1997 r. stanowiące przedmiot opodatkowanej działalności gospodarczej podatnika podatku od towarów i usług: nabywanie samochodów osobowych, dokonywanie w nich określonych zmian i przeróbek a następnie odsprzedaż kwalifikowana w samoobliczeniu wymienionego podatku jako sprzedaż samochodów ciężarowych nie uchylały prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego

Organ rozstrzygający na podstawie art. 48 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ winien wziąć pod uwagę, ustalić i rozważyć również sytuację podatnika powstałą na skutek odmowy umorzenia części zaległości podatkowej i w wyniku postępowania dowodowego przy czynnym współudziale strony, jeżeli decyduje się na rozłożenie całości zaległości na

1. Przez użyty w art. 60 k.p. zwrot „w okresie wypowiedzenia” należy rozumieć czas od dokonania wypowiedzenia (złożenia pracownikowi przez pracodawcę oświadczenia woli o wypowiedzeniu) do upływu okresu wypowiedzenia (rozwiązania umowy o pracę). 2. Przepis art. 60 k.p. obejmuje tylko takie sytuacje, gdy w okresie niewadliwego wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę rozwiązał on z pracownikiem stosunek

Emeryturę w wysokości ustalonej na podstawie art. 53 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) w związku z art. 21 ust. 1 pkt. 1 tej ustawy, wypłaca się, uwzględniając wykładnię tych przepisów przyjętą przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 października 2002 r. III UZP 7/02 (OSNP 2003 nr 2,

1. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w 2001 r. zachował moc w niniejszej sprawie, a wcześniej stanowił on, iż podstawę do obliczenia podatku stanowi dochód, po odliczeniu kwot, wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego

Z przepisu art. 243 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wynika, że prawo pomocy może być przyznane na każdym etapie postępowania i nie ogranicza prawa strony do jednokrotnego wystąpienia z wnioskiem. Złożenie ponownego wniosku może być np. spowodowane zmianą sytuacji finansowej skarżącego, która uległa znacznej

Odrzucenie skargi z powodu wniesienia jej z uchybieniem ustawowego terminu, w oparciu o nieprawomocne postanowienie oddalające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi, należy uznać za wadliwe. Zasadny jest zatem zarzut skargi kasacyjnej, że skarżącego pozbawiono możliwości wyczerpania drogi zażaleniowej przedmiocie rozpoznania powyższego wniosku.