Ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej, a do postępowania przed tymi organami w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Brak przepisu szczególnego stanowiącego o prawie odwołania

Z uwagi na normatywne powiązanie prawa do odliczenia podatku naliczonego z przepisami ustaw o podatkach dochodowych, przewidziane w art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ prawo do obniżenia podatku należnego powstawało jedynie wskutek nabycia takich towarów i usług "w celu uzyskania przychodów" w prowadzonej

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do ustalenia, czy skarżący posiadał stosowne zaświadczenie stwierdzające, że produkowane obuwie spełnia warunki przewidziane dla obuwia na stopy wrażliwe. W objaśnieniu do powołanego załącznika wskazano bowiem, że stawkę podatku w wysokości 7 procent dla obuwia na stopy wrażliwe stosuje się tylko w przypadku, gdy producent uzyskał, wydane przez podmiot

1. Uprawniony jest pogląd, że pojęcie miejsca zamieszkania zawarte w art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest tożsame z zakresem pojęcia miejsca zamieszkania przewidzianym w art. 25 Kc. 2. W świetle art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr

Aby uznać określone czynności za import usług miejsce zamieszkania tej osoby musi być za granicą. W świetle art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ menedżer posiadający zezwolenie na stały pobyt i na wykonywanie pracy w Polsce nie może być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania za granicą, a zatem za osobę

1. Konwencja dotycząca statusu uchodźców, sporządzona w Genewie 28 lipca 1951 r. oraz w Protokole Nowojorskim dotyczącym statusu uchodźców, sporządzonym w Nowym Jorku 31 stycznia 1967 r. /Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515, 516, 517, 518/ dotycząca statusu uchodźców udziela ochrony także tym osobom, w stosunku do których przesłanki nadania statusu uchodźcy powstały po opuszczeniu kraju pochodzenia /uchodźcy