1. Określenie "nie będących pracownikami" użyte w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1999 r. należy odnosić zarówno do przesłanki "udziałowców", jak i przesłanki "członków spółdzielni". 2. Jednostronne świadczenie spółki na rzecz jej udziałowca w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt

Niedopuszczalne jest doszukiwanie się właściwości rzeczowej organu w drodze wykładni systemowej lub celowościowej.

Zgodnie z art. 176 w zw. z art. 197 par. 2 i art. 198 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zażalenie wnoszone od zarządzeń przewodniczącego wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego musi spełniać szereg warunków formalnych przewidzianych dla pisma procesowego, a nadto winno ono zawierać oznaczenie zaskarżonego zarządzenia

1. Przepis art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie łączy wyrządzenia szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z osobą skarżącego. 2. W sprawach ze skargi na decyzję o pozwoleniu na budowę rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji może wymagać rozważenia wstrzymania wykonania decyzji

Z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ wprost ze sformułowania: "w odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe", wynika, że przepis art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz

Dla wykładni pojęcia „zadośćuczynienie”, o jakim mowa w art. 552 k.p.k., miarodajne są przepisy prawa cywilnego materialnego, a zwłaszcza art. 445 § 2 k.c., z którego wynika, że zadośćuczynienie winno być „odpowiednie”. Wszakże ustalenie jaka kwota w konkretnych okolicznościach jest „odpowiednia” należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego. W postępowaniu kasacyjnym zarzut niewłaściwego ustalenia

Zarzut niezastosowania przez sąd przepisów art. 60 § 1 i 2 k.k. nie może być podstawą kasacji. Oczywiste jest przecież, że nie zachodzi przypadek rażącego naruszenia prawa materialnego przez niezastosowanie określonego przepisu w sytuacji, gdy ustawa przewiduje jedynie możliwość jego stosowania.

Złożony do sądu powszechnego lub Sądu Najwyższego wniosek strony o przyznanie zwolnienia od kosztów sądowych albo o wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego z urzędu (art. 114 § 1 oraz art. 117 § 1 k.p.c.) w celu wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd administracyjny podlega odrzuceniu (art. 199 § 1 pkt 1 oraz art. 4241 i następne k.p.c.).

1. Przy wykładni statutu partii politycznej należy w pierwszej kolejności uwzględniać wolę wyrażoną przez statutowe organy partii. 2. Członek zarządu partii politycznej uprawniony w statucie do dokonywania czynności zwykłego zarządu może w jej imieniu wnieść apelację od postanowienia o wykreśleniu z ewidencji partii politycznych.

Przepis art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) w związku z art. 64 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87 ze zm.) stanowi podstawę wstrzymania renty z tytułu niezdolności do pracy

Pełnomocnictwo wystawione przed reformą sądownictwa administracyjnego, wskazujące jedynie na Naczelny Sąd Administracyjny, jest ważne przed wojewódzkim sądem administracyjnym.

1. Niedopełnienie przez pełnomocnika wnoszącego skargę obowiązku dołączenia pełnomocnictwa stanowi podstawę do wezwania pełnomocnika do uzupełnienia braku formalnego skargi przez dołączenie pełnomocnictwa, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to powinno być skierowane do osoby określającej siebie jako pełnomocnika strony skarżącej. 2. Przewidziany w przepisie art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia

Zgodnie z par. 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 roku w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./ odpisów amortyzacyjnych należało dokonać od wartości początkowej poszczególnych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w równych ratach co miesiąc. Zasada ta obejmuje w szczególności podatników