Rabat, jeżeli jest świadczeniem odnoszącym się do ceny importowanego towaru, kształtuje jego cenę i w konsekwencji wartość celną, niezależnie od tego, kiedy został faktycznie przyznany /art. 29 par. 1 i 9 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny - Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./.

W przypadku podjęcia po raz drugi uchwały o likwidacji szkoły, wobec uchylenia poprzedniej uchwały przez Sąd, organ prowadzący szkołę obowiązany jest spełnić wszystkie przesłanki z art. 59 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./.

W sytuacji, gdy przepis art. 276 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy osoba wprowadza na polski obszar celny większą ilość towaru niż deklarowana, okoliczność ta nie stanowi jeszcze wystarczającej podstawy do przyjęcia tezy, że osobą zobowiązaną do zapłaty opłaty manipulacyjnej dodatkowej od wartości

Krajowa Rada Doradców Podatkowych nie może burzyć struktur samorządowych, utworzonych uchwałami zjazdu i statutem, ani powoływać innych tam, gdzie tego nie uregulowano lub uregulowano źle.

Wobec błędnego sformułowania podstawy kasacyjnej dotyczącej naruszenia przepisów postępowania w sposób nie odpowiadający wymaganiom określonym w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, nie mogły być uznane za usprawiedliwione zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego kwestionujące zastosowanie klasyfikacji

Jeżeli wójt, burmistrz lub prezydent miasta jako organ administracji publicznej rozstrzyga w indywidualnej sprawie w drodze decyzji administracyjnej, a jednocześnie występuje w postępowaniu jako organ gminy, to doręczenie mu decyzji organu odwoławczego jest skuteczne w obu pełnionych przez niego funkcjach.

W sytuacji gdy rada gminy podejmuje uchwałę o zaskarżeniu rozstrzygnięcia nadzorczego do sądu administracyjnego i upoważnia przewodniczącego rady do wniesienia skargi do sądu to podmiot ten staje się sui generis pełnomocnikiem rady. Nie można w takiej sytuacji skutecznie dowodzić, że skarga wniesiona przez przewodniczącego rady gminy jest z tego powodu niedopuszczalna.

Stosownie do art. 157 par. 3 Kpa w razie wniesienia żądania stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej przez podmiot nie legitymujący się interesem prawnym, skutkuje wydaniem decyzji o odmowie wszczęcia postępowania nieważnościowego. Orzeczenie w takim przypadku o odmowie stwierdzenia nieważności jest wadliwe, skoro w dacie złożenia wniosku wiadomym było, że pochodzi on od podmiotu nie będącego stroną

Wobec błędnego sformułowania podstawy kasacyjnej dotyczącej naruszenia przepisów postępowania w sposób nieodpowiadający wymaganiom określonym w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ , nie mogły być uznane za usprawiedliwione zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego kwestionujące zastosowanie klasyfikacji