Okoliczność, że w użyciu pozostają dwa rodzaje dowodów osobistych, różniące się zakresem zawartych w nich danych, nie oznacza, aby - tylko z tej przyczyny - adekwatne były wyłącznie dane zawarte w nowych dowodach osobistych, gdyż jest to zagadnienie dostępności niektórych danych, nie zaś ich przydatności dla celów bankowych.

1. Korzystanie z nieruchomości komunalnej na podstawie użytkowania wieczystego nie jest objęte hipotezą art. 24f ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./. Użytkowanie wieczyste stanowi bowiem samodzielny tytuł prawny do korzystania z nieruchomości. 2. Wykorzystywanie mienia komunalnego do prowadzenia działalności gospodarczej, w świetle art. 24f

Sąd prawidłowo uznał, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków, które służyły do nabycia środka trwałego. Nie można zatem mówić o naruszeniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Również z tych samych względów brak jest podstaw do uznania, iż naruszono par. 54 ust. 4 pkt 5

Nie ma podstaw do wymierzenia kary łącznej w sytuacji, gdy za dwa zbiegające się przestępstwa wymierzono karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania oraz karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a nie są spełnione przesłanki określone w art. 69 k.k.

1. Przerwę w rozprawie kończy nie tylko podjęcie czynności dowodowych przez sąd, lecz także czynności procesowych zmierzających do ustalenia czy zachodzą przeszkody do kontynuowania rozprawy; w przypadku stwierdzenia takiej przeszkody i ponownego przerwania rozprawy, okresy przerw nie podlegają sumowaniu, gdyż wobec zakończenia poprzedniej przerwy, termin następnej biegnie od początku. 2. W sytuacji

Na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie-Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jako sądu pierwszej instancji, przysługuje zażalenie do sądu drugiej instancji (art. 394 w związku z art. 367 § 2 i art. 361 k.p.c.).

Żołnierz, któremu na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006 (Dz.U. Nr 76, poz. 804 ze zm.) skrócono okres wypowiedzenia zawodowej służby wojskowej, nabywa prawo do emerytury z upływem ostatniego dnia okresu, za który wypłacono mu jednorazowe odszkodowanie przewidziane

Naczelny Sąd Administracyjny nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej, ani wnioskować czego strona skarżąca oczekuje, wywołując postępowanie kasacyjne i żądając rozstrzygnięcia. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych, gdyż nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków przez Sąd, który ma orzekać w danej sprawie