Jeśli podatnik zarzuca sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zwalniającego go z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki, to musi wskazać, czy przepis ten został błędnie zastosowany, czy też źle zinterpretowany.

1. O dopuszczalności sprostowania decyduje przede wszystkim wpływ omyłki na treść orzeczenia sądu. 2. Omyłki pisarskie mogą dotyczyć wielu kwestii, w tym także składu Sądu i jego oznaczenia, jednak nie przesądza to o nieistnieniu orzeczenia. Decydujące znaczenie ma nie oznaczenie organu wskazanego w treści postanowienia, lecz to, jaki organ faktycznie orzekał w sprawie.

Według przepisu art. 195 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, uchylenie zaskarżonego postanowienia przez sąd, który je wydał, jest możliwe wtedy, gdy zażalenie jest "oczywiście uzasadnione". Tak określona podstawa uchylenia wskazuje, że mogą być nią objęte zarówno przyczyny formalne, które zadecydowały o wydaniu zaskarżonego

Ogólnikowość uzasadnienia wyroku nie może stanowić podstawy do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

W sprawie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przeprowadził złożony proces wykładni przepisów prawa, a to przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania /t.j. Dz.U. 2000 nr 26 poz. 319 ze zm./ i ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 41 poz. 251 ze zm./ poza postępowaniem administracyjnym

1. Dokonując oceny organy podatkowe muszą brać pod uwagę przesłanki określone w art. 58 i art. 83 Kc, przy czym sama ocena co do zaistnienia przesłanek z art. 58 i art. 83 Kc nie jest równoznaczna z orzeczeniem, że określona czynność prawna jest nieważna. Nie mając przeto uprawnień do orzekania w przedmiocie nieważności czynności cywilnoprawnych organy podatkowe o ile w ich ocenie zachodzą przesłanki

1. Dokonując oceny organy podatkowe muszą brać pod uwagę przesłanki określone w art. 58 i art. 83 Kc, przy czym sama ocena co do zaistnienia przesłanek z art. 58 i art. 83 Kc nie jest równoznaczna z orzeczeniem, że określona czynność prawna jest nieważna. Nie mając przeto uprawnień do orzekania w przedmiocie nieważności czynności cywilnoprawnych organy podatkowe o ile w ich ocenie zachodzą przesłanki

Zakwestionowana przez organy podatkowe faktura nie zawierała prawidłowego określenia jednego z elementów wymienionych w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, tj. błędnie wskazano w niej używanie rzeczy przez czas określony za opłatą jako dokonany obrót. Nie rozważając zatem kwalifikacji prawnej naruszenia

Poprawność czy kompletność transpozycji postanowień VI Dyrektywy VAT należy oceniać w stosunku do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./, gdyż dopiero pod jej rządami, z dniem 1 maja 2004 r., powstał formalny obowiązek zapewnienia zgodności postanowień polskiego aktu prawnego transponującego postanowienia VI Dyrektywy do krajowego porządku prawnego

1. Dokonując oceny organy podatkowe muszą brać pod uwagę przesłanki określone w art. 58 i art. 83 Kc, przy czym sama ocena co do zaistnienia przesłanek z art. 58 i art. 83 Kc nie jest równoznaczna z orzeczeniem, że określona czynność prawna jest nieważna. Nie mając przeto uprawnień do orzekania w przedmiocie nieważności czynności cywilnoprawnych organy podatkowe o ile w ich ocenie zachodzą przesłanki

Zakwestionowana przez organy podatkowe faktura nie zawierała prawidłowego określenia jednego z elementów wymienionych w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, tj. błędnie wskazano w niej używanie rzeczy przez czas określony za opłatą jako dokonany obrót. Nie rozważając zatem kwalifikacji prawnej naruszenia

Zakwestionowana przez organy podatkowe faktura nie zawierała prawidłowego określenia jednego z elementów wymienionych w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, tj. błędnie wskazano w niej używanie rzeczy przez czas określony za opłatą jako dokonany obrót. Nie rozważając zatem kwalifikacji prawnej naruszenia

Przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania.

Odesłanie zawarte w art. 197 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ - nakazujące do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosować odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej - odnosi się również do regulacji zawartej w art. 188 ustawy. W postępowaniu zażaleniowym oznacza to, iż w sytuacji gdy brak jest naruszeń

1. Skarżący nie ma uprawnienia do skutecznego domagania się przedłożenia przez sąd pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu a zarzut skargi kasacyjnej naruszenia procedury sądowej i prawa materialnego poprzez niezbadanie konstytucyjności określonych przepisów nie może być uznany za jej usprawiedliwioną podstawę. 2. Sąd administracyjny - rozpoznając sprawę - tylko po powzięciu zasadniczych wątpliwości

Przywożone z zagranicy opaski ortopedyczne na kolana, pasy wyszczuplające brzuch, chwytaki do przedmiotów, uchwyty do wanny czy krzesełka pod prysznic są aparatami ortopedycznymi. W efekcie mogą korzystać z obniżonej stawki podatku VAT.