Uczestnikom konkursu uregulowanego w art. 13a ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (jedn. tekst: Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664 ze zm.) przysługują środki odwoławcze zawarte w rozdziale 8 tej ustawy.

1. Dekret z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279 ze zm./ nie wymagał w art. 7 ust. 1 /jak i w dalszych przepisach/ dla zgłoszenia wniosku szczególnej formy. Mógł zatem wniosek w tym przedmiocie być również zgłoszony ustnie, bo taką formę przyjęcia podania od strony przewidywał art. 15 ust. 1 obowiązującego w tym czasie rozporządzenia

Uwzględnienie w decyzji podatkowej organu odwoławczego elementów, które nie były przedmiotem postępowania w pierwszej instancji, jest niezgodne z zasadą dwuinstancyjności postępowania.

Spółka cywilna jest jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej. Wobec tego, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./, to Spółce cywilnej jako organizacji wspólników, a nie wspólnikom, przekazano podmiotowość prawnopodatkową.

Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych, poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej, określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów

Koszty sądowe zasądzone w wyniku uwzględnienia roszczenia Spółki związanego z działalnością gospodarczą nie stanowią jej przychodu łączącego się z prowadzeniem tej działalności w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Z treści art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ wynika, że przyjęcie za podstawę skargi kasacyjnej naruszeń przepisów postępowania wyklucza możliwość zawarcia w niej wniosku o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi także sytuacji, gdy naruszenie przepisów postępowania określono błędnie jako naruszenie

1. Na normę prawną kształtującą obowiązek informacyjny spółki publicznej składają się unormowania zawarte w art. 148 pkt 1 w związku z art. 147 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi /Dz.U. 2002 nr 49 poz. 447/ i art. 364 par. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./. 2. Przy egzekwowaniu tego obowiązku

W art. 25 ust. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy /Dz.U. nr 61 poz. 710/ jednoznacznie zostało przyjęte kryterium liczby mieszkańców gminy, bez jego modyfikacji lub odniesienia do stałego zameldowania na terenie gminy

Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych, poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej, określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów

Jeżeli postępowanie podatkowe nie zostało przeprowadzone na tyle dokładnie, aby wyjaśnić wszystkie okoliczności sprawy, to decyzja organów skarbowych powinna być przez sąd uchylona. Nie można uznać tego za okoliczność mało istotną i poprzestać jedynie na odniesieniu się do meritum sporu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, iż stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Założenie takie prowadziłoby bowiem do niedopuszczalnych wniosków, iż każdy zakup dokonywany przez podatnika

Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych, poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej, określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów

1. Na normę prawną kształtującą obowiązek informacyjny spółki publicznej składają się unormowania zawarte w art. 148 pkt 1 w związku z art. 147 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi /Dz.U. 2002 nr 49 poz. 447/ i art. 364 par. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./. 2. Przy egzekwowaniu tego obowiązku

Sąd administracyjny stwierdzając naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego nie może uznać tej okoliczności za nieistotną.

W świetle art. 183 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i bierze z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Oznacza to jego związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej, które mogą dotyczyć wyłącznie ocenianego wyroku, a nie - postępowania