1. Brak wyraźnego stwierdzenia, w skardze kasacyjnej, że art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ został naruszony, uniemożliwia sądowi w postępowaniu kasacyjnym podważenie ustalenia, iż wydatki na rzecz udziałowców spółki nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów. 2. Nie odpowiada wymogom z art. 176 w związku

Instytucja wznowienia postępowania opiera się na przysługującej, poza tokiem instancji, skardze o presumpcję wadliwego procesu i zastąpienie zapadłego orzeczenia - orzeczeniem nowym. Nadzwyczajny charakter tego środka prawnego, skierowanego przeciwko prawomocnemu wyrokowi powoduje, że wznowienie postępowania sądowego może nastąpić wyłącznie z powodów ściśle określonych w ustawie.

Brak wystarczających ustaleń faktycznych czyni przedwczesnym rozpoznanie zarzutu naruszenia prawa materialnego.

Decyzja nacjonalizacyjna oraz decyzja o zatwierdzeniu protokołu zdawczo-odbiorczego są ze sobą nierozerwalnie związane i dlatego oczywiste jest, iż niestwierdzenie zaistnienia przesłanki z art. 156 par. 2 Kpa w odniesieniu do decyzji nacjonalizacyjnej jest ostateczne oraz prawomocne i przesądza o konieczności stwierdzenia nieważności również orzeczenia zatwierdzającego protokół zdawczo-odbiorczy tego

Przepisami określającymi zasady i tryb postępowania, o których mowa w art. 190 ust. 4, są między innymi te postanowienia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, które regulują instytucje nadpłaty.

Przepisami określającymi zasady i tryb postępowania, o których mowa w art. 190 ust. 4, są między innymi te postanowienia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, które regulują instytucje nadpłaty.

Przesłanki pozwalające na zaliczanie wierzytelności wobec skarbu państwa na poczet bieżących i przyszłych zobowiązań podatkowych muszą być spełnione łącznie.

Przepis art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ stanowi, że przytoczone w skardze kasacyjnej podstawy kasacji powinny być uzasadnione. Stosownie do wyraźnych postanowień art. 174 powołanej ustawy wskazane wyżej podstawy kasacyjne wraz z ich uzasadnieniem dotyczyć powinny naruszenia przepisów prawa materialnego czy procesowego

Uwzględniając ustalenia poczynione w sprawie a w szczególności ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku uznającego pozwanego winnym występku, w wyniku którego Z.Sz. doznał szkody, należy stwierdzić, iż nietrafne jest stanowisko obu Sądów wyrażone w niniejszej sprawie, że do odpowiedzialności pozwanego nie może mieć zastosowanie wydłużony termin przedawnienia przewidziany w art.

1. Nie ma podstaw do przyjęcia, aby kurator zawodowy mógł być pociągnięty do odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie, które jest poza zakresem wykonywania przez niego obowiązków służbowych. 2. Obowiązki służbowe kuratora zawodowego nie wynikają z art. 5 czy art. 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych /Dz.U. nr 98 poz. 1071 ze zm./.

Brak wskazania konkretnych przepisów jako podstaw kasacji uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie sprawy. Ponieważ nie jest to brak formalny pisma w postępowaniu sądowym /art. 46 i art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, lecz wymóg szczególny, przewidziany tylko dla skargi kasacyjnej - kasacja dotknięta brakiem