Po zmianie art. 51 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ wprowadzonej od dnia 1 stycznia 1998 r. nie było już podstawy prawnej do wydawania decyzji określającej dopuszczalny poziom wibracji.

Zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./, organ Policji, który wydał pozwolenie na broń, powinien je cofnąć o ile ujawnione zostanie, że osoba posiadająca pozwolenie może użyć broni w celach sprzecznych z interesem porządku publicznego.

Przekazanie pracownikom wczasów czy kolonii sfinansowanych z funduszu świadczeń socjalnych świadczonych przez obce firmy nie podlega podatkowi VAT. Nie trzeba ujmować tych świadczeń w rozliczeniach podatkowych, także przy wyliczaniu stosunku sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży zwolnionej.

Przepisy art. 27 ust. 5, 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie odnoszą się do przypadku, gdy podatnik w deklaracji wykazał kwoty do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe, a organy skarbowe kwotę tę jedynie obniżają.

Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie nieważności aktu administracyjnego na podstawie art. 157 par. 3 Kpa jest poprzedzona przeprowadzeniem postępowania wyjaśniającego, celem którego jest ustalenie czy w sprawie nie występują negatywne przesłanki podmiotowe czy przedmiotowe tamujące wszczęcie takiego postępowania.

Ocenie organu budowlanego, właściwego w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego podlegają wyłącznie kwestie techniczno-budowlane, stanowiące o zdatności w tym zakresie wybudowanego bądź przebudowanego lub zmodernizowanego obiektu budowlanego do należytego użytkowania. Ocenie tej nie podlega, a co za tym idzie, nie może mieć formalnego znaczenia dla wydania decyzji o pozwoleniu

Stosownie do przepisu art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, który ma charakter bezwzględnie obowiązujący, ani organ administracji publicznej, ani Naczelny Sąd Administracyjny orzekając ponownie w tej samej sprawie nie mogą pominąć oceny prawnej wyrażonej wcześniej w orzeczeniu Sądu. Związanie wynikające z tego przepisu przestaje obowiązywać

1. Umorzenie postępowania prowadzonego przez organ nadzoru budowlanego powinno nastąpić w przypadkach, gdy stwierdzi on, że ustalony stan faktyczny nie może być przedmiotem jego czynności o charakterze władczym, na przykład ze względu na właściwość innego organu administracji lub na cywilnoprawny charakter sprawy, co wynika z treści art. 105 Kpa. 2. Skoro zaprzestanie dostarczenia wody do budynku mieszkalnego

Wydanie nakazu usunięcia ogrodzenia zagradzającego dostęp do wód i to bez odszkodowania nie mieści się w granicach upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnej w trybie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./. Zatem decyzja w tym względzie zapadła bez podstawy prawnej, co skutkuje jej nieważnością.

Jeśli zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów opierają się na dowodach nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń lub księga nie rejestruje wszystkich zdarzeń, to należy traktować ją jako nierzetelną, a w konsekwencji nie może ona stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Postępowanie egzekucyjne ma służyć bowiem wyegzekwowaniu takiego obowiązku, a nie stanowić kolejną drogę prawną do jego weryfikacji.

Z zawartego w art. 18a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ sformułowania wynika, że pojęcie "montaż" zostało bezpośrednio powiązane łącznikiem "i" z zakupem maszyny lub urządzenia, w związku z czym pod tym pojęciem należy rozumieć czynności związane z przystosowaniem danej maszyny do pracy w określonym miejscu /

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w większym stopniu przenosi obowiązki związane z prowadzeniem postępowania podatkowego na strony i ogranicza funkcję ochronną realizowaną przez organ orzekający.

Działalność gospodarczą w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odróżnia od działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy nie tyle fakt realizowania osobiście działalności na rzecz określonego kręgu podmiotów, nie mających przymiotu "ludności", lecz zarobkowy, zorganizowany

Stosownie do art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przy ocenie zachowania terminu do wniesienia skargi nie ma zastosowania art. 65 par. 2 Kpa. Rządzą tutaj reguły procedury cywilnej i zgodnie z jej przepisami i jednolitym w tym zakresie orzecznictwem sądowym dniem wniesienia środka odwoławczego jest dzień jego złożenia w sądzie właściwym

Korzystanie z usług żłobka samorządowego nie stanowi o posiadaniu legitymacji prawnej do zaskarżenia uchwały rady gminy w sprawie reorganizacji tego żłobka.

W sprawach dotyczących podatku VAT zasadą powinno być wydawanie odrębnych decyzji wymiarowych dotyczących poszczególnych miesięcy /art. 10 w związku z art. 26 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Skoro jedynie decyzje cząstkowe dotyczące poszczególnych miesięcy danego roku podatkowego były dotknięte wadą wymienioną w art

Rozstrzygnięcie na podstawie art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ jest uprawnieniem przysługującym Sądowi w każdej rozpoznawanej sprawie i nie stanowi przejawu wyjścia poza granice skargi - z którym związana jest instytucja zakazu orzekania na niekorzyść skarżącego. Skarga dotyczy bowiem zawsze decyzji organu II instancji i jedynie w przypadku