Nie stanowi okoliczności uzasadniającej rozpoznanie kasacji potrzeba wykładni przepisów, których naruszenie nie zostało wskazane jako podstawa kasacji, ani przepisu, który był przedmiotem wykładni Sądu Najwyższego, ustalonej w tej sprawie w wyroku przekazującym sprawę do ponownego rozpoznania.

Art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa nie zawęża rażącego naruszenia prawa, o jakim mowa w tym przepisie, do uregulowań materialnoprawnych i nie wyklucza wobec tego przypisania decyzji wady nieważności w przypadku ujawnienia rażącego naruszenia przepisów proceduralnych, /art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa/ jeśli to naruszenie pozostaje w zawiązku z ostatecznym rozstrzygnięciem sprawy.

Urządzeniami budowlanymi, o jakich mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ są nie wszelkie ogrodzenia, ale wyłącznie te, które zapewniają użytkowanie danego obiektu budowlanego i które bez tego obiektu nie spełniałyby swej funkcji technicznej.

Udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, co do którego nie wykluczono jednoznacznie obowiązku nakazu rozbiórki z art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest naruszeniem prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, skutkującym nieważnością decyzji zezwalającej na i użytkowanie obiektu.

Błędne pouczenie strony o sposobie zaskarżenia nie może jej szkodzić /art. 214 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Sformułowanie "nie może szkodzić stronie" oznacza - co do zasady - że środek prawny wniesiony zgodnie z pouczeniem jest skuteczny, tak jak gdyby został wniesiony zgodnie z prawem. Ze względu jednak na to, że w niniejszej sprawie - wskutek

Roszczenia z umowy ubezpieczenia mają charakter cywilnoprawny i podlegają kognicji sądów powszechnych.

1. Pomiędzy postępowaniem o wydanie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania obiektu a postępowaniem o przywrócenie do stanu pierwotnego tego obiektu nie zachodzi związek tego rodzaju, że od rozstrzygnięcia w sprawie o przywrócenie do stanu pierwotnego przedmiotowego obiektu należy możliwość rozpoznania sprawy o wydanie pozwolenia na zmianę sposobu jego użytkowania. Są to dwie odrębne sprawy, dotyczące

Z brzmienia art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury albo w rozliczeniu za miesiąc następny, a z kolei z treści przepisu art. 19 ust. 3b wynika, że utrata przez podatnika prawa określonego w przepisie

1. Organ administracji publicznej jest związany wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzonej inwestycji i nie może tego wniosku interpretować zawężająco. Wręcz przeciwnie, na tym etapie starań o realizację zamierzenia inwestycyjnego organ jest zobowiązany maksymalnie szeroko określić możliwości inwestowania, ale mając na uwadze ustalenia wynikające z planu miejscowego

1. Przepis art. 49 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma w pełni samodzielnego charakteru. Jego zastosowanie może mieć miejsce, gdy spełnione są przesłanki z art. 48 i gdy upłynie 5 lat od zakończenia budowy, przy czym termin ten może być liczony najwcześniej od 1 stycznia 1995 r. 2. Brak powołania art. 49 w art. 103 ust. 2 Prawa Budowlanego z 1994

Do 26 marca 2002 r. nie istniał przepis, który uniemożliwiałby odliczenie podatku VAT przez podatnika, który nie posiadał potwierdzenia odbioru faktury korygującej.

Zestawienie treści przepisu art. 86b ust. 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ stanowiącego, iż w razie złożenia informacji nasuwającej zastrzeżenia marszałek województwa, na podstawie własnych ustaleń wydaje decyzję w przedmiocie określenia wysokości należnych opłat, z treścią art. 86g ust. 4 dotyczącego m.in. zwrotu kwot nadpłaconych

Jednostka, której interes prawny nie wynika z przepisu materialnego prawa podatkowego nie ma statusu strony.

Kryterium rozgraniczającym pojęcia budowli i obiektu małej architektury jest rozmiar obiektu budowlanego oraz standard techniczny tego obiektu.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ uprawnień kombatanckich pozbawia się również osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze

1. Dane z ewidencji gruntów - stosownie do art. 21 w związku z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 15 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, nie mogą być zatem podstawą w zakresie ustaleń odnoszących się do osoby podatnika, tj. osoby, na której ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o

Gdy spółka zalicza wynagrodzenia członków rady nadzorczej do kosztów uzyskania przychodów, organy podatkowe mogą badać, czy ta rada wykonuje w spółce jakiekolwiek czynności nadzorcze, nie są natomiast uprawnione do merytorycznej oceny czynności podejmowanych przez radę nadzorczą. Tymczasem organy podatkowe nie poczyniły w powyższym zakresie żadnych ustaleń, pomimo, że miały wgląd do dowodów na poparcie

W postępowaniu o opodatkowanie nieujawnionych źródeł przychodu złożenie przez córkę strony wniosku o ubezwłasnowolnienie ojca nie jest zagadnieniem wstępnym koniecznym do rozstrzygnięcia sprawy i dopiero prawomocne orzeczenie Sądu w tym względzie będzie stanowiło podstawę do zawieszenia postępowania na podstawie art. 201 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr

Pierwsza grupa wyłączeń z opłaty skarbowej dotyczyła umów sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu, które zawierane są przez podatników podatku VAT w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, druga dotyczyła innych tego rodzaju umów, objętych zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy

Katalog czynów zagrożonych karami porządkowymi, zawartymi w art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ ma charakter zamknięty, co oznacza, iż nie można stosować kar porządkowych do innych czynów niż tam określonych, nawet gdyby ich zajście utrudniało prowadzenie postępowania lub hamowało jego tok. Warunkiem wymierzenia kary porządkowej w związku

Rażące naruszenie prawa z reguły bowiem jest wyrazem ewidentnego jasno uchwytnego błędu w interpretowaniu prawa; jeśli jednak przepis dopuszcza rozbieżną interpretację, nawet - w konkretnym wypadku - mniej lub bardziej uzasadnioną, to wybór jednej z takich interpretacji, jeśli nawet zostanie potem uznany za nieprawidłowy /albo, co się częściej zdarza -inna interpretacja zostanie uznana za lepszą, słuszniejszą

W sytuacji, gdy wnioskodawca złożył niekompletny wniosek o wydanie pozwolenia na budowę to jeżeli jest on złożony w terminie ważności decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu - wnioskodawca zachowuje warunek określony w art. 31 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. O naruszeniu tego warunku, można by mówić dopiero wtedy, gdyby

Wstrzymanie użytkowania części obiektu w określony sposób nie jest odpowiednim zastosowaniem normy stanowiącej podstawę wstrzymania robót budowlanych. Nie można bowiem znaleźć żadnej "odpowiedniości" między prowadzeniem robót budowlanych, a prowadzeniem określonej działalności w lokalu już istniejącym.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności, które zgodnie z art. 248 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ może dotyczyć wyłącznie decyzji ostatecznej, organem właściwym do rozpatrzenia sprawy jest organ wyższego stopnia nad organem, który wydał decyzję ostateczną, nawet wówczas, kiedy strona wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji organu pierwszej