Skoro ustawodawca uznał za konieczne wprowadzenie elementu podmiotowego /art. 14a ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, to świadomie dopuścił do rozróżnienia pozycji podatkowej podatników podatku akcyzowego od pozostałych podatników sprzedających wyroby akcyzowe, rozciągając przywilej na grupę sprzedawców dokonujących

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące stwierdzenia nieważności decyzji nie mają odpowiedniego zastosowania w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym w administracji.

1. Gdy obliczenie i pobranie podatku następowało za pośrednictwem płatnika, a podatnik kwestionował obliczenie podatku, zwrot nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku mógł nastąpić na podstawie art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych tylko na mocy wcześniej wydanej na podstawie art. 175 Kpa decyzji w przedmiocie obliczenia tego podatku bądź braku obowiązku podatkowego. Na podstawie art. 29

Ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, której przepisy stanowiły podstawę do wydania ostatecznej decyzji, o której zmianę wnioskowała strona, nie zawiera konstrukcji podatkowej, pozwalającej na zastosowanie art. 254 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Skoro ustawodawca w dwu wymienionych w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przypadkach nie określił innego sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w imporcie usług, oznacza to, że w tych przypadkach nie opodatkowuje się importu usług.

W sprawie zwrotu policjantowi kosztów dojazdu o jakich mowa w art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ organ obowiązany nie wydaje decyzji administracyjnej. Zwrot tych kosztów jest czynnością materialno-techniczną zaskarżalną do sądu administracyjnego w trybie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U.

Sprawa, w której ubezpieczony domaga się przeliczenia pobieranej renty według przepisu art. 111 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) jest sprawą o prawo majątkowe w rozumieniu art. 3921 § 1 zdanie pierwsze KPC.

Niedopuszczalne jest, aby przy unormowaniu praw i obowiązków członka spółdzielni w ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288 ze zm./ i w wydanym na jej podstawie statucie, ochrona jego praw realizowana była w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89. poz. 414 ze zm./.

Sprawa o przyznanie prawa do zasiłku chorobowego jest sprawą o prawo majątkowe w rozumieniu art. 3921 § 1 KPC.

Postępowanie dowodowe nie konstytuuje przedmiotu, którego dowodzi; stopień i poprawność udowodnienia przedmiotu dowodzenia nie mogą wywierać żadnego wpływu na wykładnię stosowanego /do niego/ przepisu prawa materialnego.

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, o którym mowa w art. 37j ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ należy wyliczyć dzieląc podstawę wymiaru na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy w czasie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc

Sprawa o wzrost emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach jest sprawą o prawa majątkowe, w której kasacja przysługuje tylko wtedy, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia przekracza dziesięć tysięcy złotych (art. 3921 § 1 zdanie pierwsze KPC).

Nie można podzielić stanowiska organów, że podatnik, który wprawdzie poniósł faktycznie koszty, lecz nie posiada dowodów potwierdzających ich poniesienie, nie będzie miał prawa zaliczyć tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym zwrócić uwagę, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1993 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w zakresie kosztów

Warunkiem do dokonania odliczenia podatkowego jest nabycie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym od inwestora prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkalnego.

Decyzja podejmowana na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./ nie jest wydawana na zasadach i w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Do oceny decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, wydanej po wejściu w życie ustawy z dnia 4 marca 1999 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 77 poz. 862/, jeżeli decyzja ta została wydana w wyniku postępowania toczącego się po uchyleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny poprzedniej

Sam fakt skierowania oskarżenia do Sądu nie może jeszcze świadczyć o tym, iż skarżący popełnił czyn opisany w akcie oskarżenia. Organ administracyjny nie dokonał zaś samodzielnych ustaleń pozwalających na przyjęcie, że skarżący popełnił czyn uniemożliwiający dalsze jego pozostawanie w Służbie Więziennej.

Termin zwolnienia policjanta, który od decyzji o zwolnieniu ze służby się odwołał może być wyznaczony po dacie wydanej decyzji odwoławczej.

Ustęp 2 art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ogranicza zakres uprawnienia do obniżenia podatku wynikającego z art. 19 w odniesieniu do podatników, którzy dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku /o których mowa w ust. 1 tego artykułu/ i odnosi się wyłącznie do podatników tam wymienionych. Wyjątki

1. Urządzenie będące przedmiotem umowy sprzedaży jest towarem używanym w rozumieniu art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, bowiem było używane przez sprzedawcę co najmniej pół roku. 2. W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której