1. Błędne zakwalifikowanie zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako protest stanowi kwalifikowane naruszenie prawa strony poprzez ograniczenie jej praw wynikających z art. 24 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ i w związku z tym uzasadnia stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały Rady Gminy przez Naczelny

W braku określenia miejsc odosobnienia na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, nie jest możliwe wydanie decyzji na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. "b", ponieważ warunkiem stosowania tego przepisu jest określenie miejsc odosobnienia przez

Przepisy ustawy z dnia 16 września 1992 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288 ze zm./ nie przyznają członkom spółdzielni mieszkaniowej prawa do korzystania z majątku spółdzielczego oraz do rozporządzenia rzeczą w sensie art. 140 Kc. w obrocie publicznym członków spółdzielni reprezentuje jej zarząd. Członkowie spółdzielni kwestionujący działalność zarządu mają prawo czynić to bądź w drodze

W języku polskim, przez remont kapitalny rozumie się remont, który polega na wymianie i naprawie zużytych ważnych zespołów i części obiektu oraz przywrócenie do stanu pierwotnego jego wartości użytkowej.

Rozstrzygnięcie sprawy o zniesienie współwłasności nie jest rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. Zniesienie współwłasności nie jest sporem o własność, a stosowne orzeczenie sądu powszechnego w takiej sprawie ma charakter konstytutywny tj. kształtuje stosunki własnościowe na nowo i na przyszłość, ale między współwłaścicielami.

Wydanie zaświadczenia o spełnieniu wymagań samodzielności lokalu mieszkalnego /art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali - Dz.U. nr 85 poz. 388 ze zm./ może nastąpić po dopuszczeniu do użytkowania budynku, w którym lokal ten jest usytuowany.

Kwestia braku lub ustalenia niewłaściwych kryteriów doboru nauczycieli do przeniesienia w stan nieczynny (art. 20 ust. 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) bądź też typowania ich do zwolnienia (art. 20 ust. 1 tej Karty) należy do sfery faktów. Nie świadczy natomiast o występowaniu w sprawie istotnego zagadnienia prawnego,

Wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji nie uzasadnia zakwestionowanie przez stronę odmowy jej sporządzenia przez adwokata ustanowionego z urzędu.

Sąd drugiej instancji nie ma obowiązku wskazania okoliczności, których nieprzedstawienie przez stronę wnoszącą kasację - wbrew obowiązkowi przewidzianemu w art. 3933 § 1 pkt 3 KPC - spowodowało jej odrzucenie.

Rozstrzygnięcie Ministra Finansów w sprawie zwrotu nienależnej części subwencji ogólnej, wydane na podstawie art. 42 ust. 1 i 8 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 /Dz.U. nr 150 poz. 983 ze zm./ stanowiło decyzję administracyjną w rozumieniu przepisów Kpa, podlegającą kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego z mocy art. 16 ust. 1

1. Za dzień powstania obowiązku uiszczenia należności celnych w rozumieniu art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, w wypadku cła należy przyjąć datę wprowadzenia towaru na polski obszar celny. 2. Odmówić wyjaśnienia wątpliwości prawnych w pozostałym zakresie.

Podziemne wyrobisko górnicze nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż nie stanowi żadnego z przedmiotów opodatkowania wymienionych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Umowa pożyczki jest w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz. U. nr 4 poz. 23 ze zm./ "inną tego rodzaju umową", co umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu.

W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego przedmiotową decyzję otrzymał w dniu 15 marca 2001 r. Skarga została wniesiona w dniu 17 kwietnia 2001 r. /data stempla pocztowego/, a więc z przekroczeniem o 3 dni określonego w powołanym wyżej przepisie terminu do wniesienia skargi.

Przywrócenie terminu do wniesienia kasacji jest niedopuszczalne, jeżeli strona nie zażądała doręczenia wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem w terminie z art. 387 § 3 KPC.

Organ nadzoru budowlanego może, wydać decyzję przewidzianą w art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczącą obiektu będącego zabytkiem, tylko wtedy, gdy zezwoli na to wojewódzki konserwator zabytków.

Czynsz płacony w ramach umowy leasingu operacyjnego związany jest z używaniem przez leasingobiorcę przedmiotu leasingu. W przypadku utraty /kradzieży/ przedmiotu leasingu, leasingobiorca zostaje pozbawiony możliwości korzystania z przedmiotu leasingu. Brak jest zatem podstaw do uznania wpłat dokonywanych - po kradzieży przedmiotu leasingu - przez leasingobiorcę na rzecz leasingodawcy, za opłatę czynszu

Prawo do odliczenia zależne jest od dokonania faktycznej zapłaty za dokonaną przez zakład pracy chronionej czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Celem takiego unormowania jest objęcie zakładów pracy chronionej z racji ich szczególnych uwarunkowań większą opieką w gospodarce rynkowej. Wyjątkiem od tej zasady jest między innymi par. 54 ust. 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia

Pojęcie "retrospektywnie" użyte w przywołanym art. 14 par. 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, należy rozumieć jako możność wstecznego zastosowania obniżonej stawki celnej w sytuacji, gdy w dniu odprawy celnej strona nie spełniła wszystkich określonych przepisami prawa warunków, a uzupełniła je w terminie późniejszym.

Zarząd dróg miejskich w Warszawie miał prawo do wydawania w imieniu Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy decyzji administracyjnych w sprawie opłat drogowych, ale jedynie w pierwszej instancji. Skoro Zarząd Miasta Stołecznego Warszawy, a w rezultacie także Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie, nie był ani ministrem w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, ani żaden przepis szczególny