1. Stronami postępowania administracyjnego o zmianę decyzji w przedmiocie pozwolenia na przebudowę strychu są, oprócz inwestorów, współwłaściciele przedmiotowego budynku. 2. Zmiana pierwotnej decyzji o pozwoleniu na budowę wymaga zgodnie z art. 155 Kpa, zgody wszystkich stron postępowania. 3. Po dniu 1 stycznia 1995 r., zgodnie z art. 22 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 3 pkt 5 ustawy o własności lokali

Obowiązek prawidłowego określenia w kasacji wartości przedmiotu zaskarżenia spoczywa na stronie, którą obciąża wskazanie tej wartości w zaniżonej wysokości, czyniącej kasację niedopuszczalną (art. 3921 § 1 KPC).

1. Mieć interes prawny znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby, albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danej osoby. Tak rozumiany interes prawny mają właściciele działek sąsiednich. Interes ten wynika zarówno z art. 5 ust. 2 ustawy

1. Wyznaczenie składnic złomu, na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, następuje więc w drodze koncesji, mocą której właściwy organ /wojewoda/ upoważnia konkretne podmioty gospodarcze do wydawania zaświadczeń o kasacji, które wywołują skutki w sferze prawa publicznego w postaci możliwości wyrejestrowania pojazdu. 2.

Jeżeli projekt planu zagospodarowania przestrzennego zamyka na przyszłość możliwość swobodnego dysponowania nieruchomością, tym samym narusza interes prawny właściciela w rozumieniu art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, niezależnie od tego, czy taką możliwość miał przed stworzeniem tego projektu. Naruszenie interesu prawnego

Wniesienie skargi przed upływem 30 dni od dnia doręczenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa skutkuje odrzuceniem skargi jako niedopuszczalne.

Nie jest dopuszczalne utożsamianie cofnięcia wniosku o pozwolenie na budowę z bezprzedmiotowością postępowania w tym przedmiocie, skoro cofnięcie wniosku jest objęte odrębnym unormowaniem.

1. Jeżeli leasingobiorca wziął w odpłatne użytkowanie i zaliczył do swojego majątku trwałego samochody osobowe o ładowności do 500 kg to ich przyjęcie traktować należy na równi z zakupem. Uniemożliwia to skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od czynszu. 2. Słowo clifing pochodzące od skrótu firmy nie jest terminem prawnym a wprowadzenie nazwy umowy dokonane zostało z naruszeniem

Uchwała zarządu gminy zatwierdzająca projekt ugody pomiędzy gminą a kupcem dotycząca wzajemnych rozliczeń z tytułu korzystania z targowiska nie jest uchwałą z zakresie administracji publicznej, podlegającą zaskarżeniu na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Ustalenie zasad rozliczeń z tytułu korzystania z targowiska.

1. Art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe /t.j. Dz.U. 2000 nr 50 poz. 601/ stanowi wystarczającą podstawę prawną do wprowadzenia przez Radę m.st. Warszawy obowiązku instalowania w taksówce drukarki dla wydawania pokwitowań za przejazd z wykazaniem elementów kształtujących należność za przejazd. 2. Z przekroczeniem zakresu ustawowego upoważnienia w uchwale wprowadzono element

1. W przypadku dostrzeżenia niezgodności pomiędzy ostateczną decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu a miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego, organ wydający pozwolenie na budowę może jedynie zawiadomić organ właściwy do stwierdzenia nieważności tej decyzji i do czasu rozstrzygnięcia tej kwestii może jedynie zawiesić postępowanie, nie ma natomiast prawa uchylić

Jeżeli podczas wznowionego postępowania okaże się, że poprzednio wydana decyzja nie była wadliwa materialnie, a tylko formalnie /poprzez wadę procesową powodującą wznowienie postępowania/, to organ prowadzący postępowanie wznowione, jest uprawniony do zastosowania trybu z art. 146 par. 2 Kpa.

W dniu 15 lutego 2000 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz innych ustaw /Dz.U. nr 6 poz. 70/. Unormowaniami zawartymi w tej ustawie został zmieniony przepis art. 129 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, który uzyskał brzmienie, że odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadanie

Organ odwoławczy rozpoznając sprawę o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie lub kontynuowanie nauki, o której mowa w art. 33p ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ uwzględnia waloryzację kwot określonych w art. 4 ust. 1 tej ustawy dokonaną po wydaniu decyzji przez organ pierwszej instancji.

Przepis par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34/ nie przewiduje żadnych odstępstw, ani wyjątków od wskazanej w nim zasady obliczania wartości początkowej ulepszonych środków trwałych. W związku z tym obliczenie wartości początkowej

Regulacja art. 20 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ w powiązaniu z art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wskazuje na to, że dla celów tego podatku wprowadzona została zasada szczegółowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Sam fakt nie ujęcia dowodów księgowych w księdze

Organ odwoławczy rozpoznając sprawę o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie lub kontynuowanie nauki, o której mowa w art. 33p ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ uwzględnia waloryzację kwot określonych w art. 4 ust. 1 tej ustawy dokonaną po wydaniu decyzji przez organ pierwszej instancji.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

Na skutek naruszenia zakresu upoważnienia ustawowego, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych /Dz.U. nr 40 poz. 230/ w części dotyczącej przekroczenia dopuszczalnego nacisku osi jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U.

Przepis art. 27a ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 8 października 1999 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej i ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 90 poz. 1001/ nie ma zastosowania do osoby otrzymującej rentę odszkodowawczą na podstawie przepisów