Stosownie do przepisu art. 157 par. 1 Kpa organem właściwym do stwierdzenia nieważności orzeczenia wydanego przez Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy w przedmiocie odmowy przyznania poprzedniemu właścicielowi prawa własności czasowej /użytkowania wieczystego/ do gruntu na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Warunkiem skutecznego objęcia gruntów w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy było zamieszczenie ogłoszenia w organie urzędowym Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy, o którym mowa w par. 3 rozporządzenia Ministra Odbudowy z dnia 27 stycznia 1948 r. w sprawie obejmowania w posiadanie gruntów przez gminę m.st. Warszawy /Dz.U. nr 6 poz. 43/.

1. Przepis art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) nie ma zastosowania do zdarzeń poprzedzających rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1. 2. Powszechnie obowiązujące przepisy prawa

Ocena przyczyn uchybienia przez pracownika terminu zgłoszenia gotowości do pracy po prawomocnym przywróceniu do pracy nie może pomijać niewłaściwego zachowania się pracodawcy (art. 48 § 1 KP).

Pracowniczy obowiązek poddania się kontrolnemu badaniu lekarskiemu określonemu w art. 229 § 2 KP powstaje wówczas, gdy warunkująca go niezdolność do pracy wskutek choroby trwającej ponad 30 dni została orzeczona po badaniu przeprowadzonym zgodnie z prawem i zasadami etyki lekarskiej.

Sąd pracy nie może decydować za pracodawcę o wyborze do przeniesienia do pracy w pobliskiej miejscowości innego pracownika, którego przydatność zawodową pracodawca ocenił wyżej, jeżeli dokonanie wypowiedzenia zmieniającego było usprawiedliwione obiektywną potrzebą racjonalizacji zatrudnienia, a pracodawca zaproponował pracownikowi nowe warunki zatrudnienia, które mogły być zaakceptowane.

Procentowe zwiększenie stawki wynagrodzenia zasadniczego przyznane nauczycielowi akademickiemu, nie będącemu polskim obywatelem, stanowi integralną część tego wynagrodzenia i jest naliczane od dolnej granicy stawki miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla danego stanowiska, chyba że pracodawca przyzna wynagrodzenie powyżej tej granicy.

Nowe okoliczności o jakich mowa w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa przedstawiają określony stan faktyczny i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn mający wpływ na status prawny strony, tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia.

Prawo a nawet obowiązek Naczelnego Sądu Administracyjnego do uznania niekonstytucyjności przepisu ustawy stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia i odmowy jego zastosowania w rozpoznawanej sprawie wynika nie tylko z podstawowej funkcji kontrolnej legalności zaskarżonej decyzji, lecz także z zasady bezpośredniego stosowania przepisów Konstytucji wyrażonej w art. 8. Ocena w przedmiocie konstytucyjności

1. Rozstrzygnięcie nadzorcze zgodne z prawem to takie, które nie narusza granic dopuszczalnej ingerencji nadzorczej wyznaczonej w art. 91 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. 2. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. 1996 nr 84 poz. 386/, referendum gminne jest władczym rozstrzygnięciem

Aby było możliwe dokonanie oceny wiarygodności zawartych w skardze twierdzeń i ustalenie rzeczywistej daty doręczenia decyzji organu I instancji pełnomocnikowi strony należy wyjaśnić okoliczności, w jakich nastąpiło doręczenie tej decyzji, w szczególności czy wydanie decyzji do doręczenia zostało odnotowane w dokumentach organu I instancji, w jakiej porze dnia i kto dokonał tego doręczenia, komu decyzję

O odszkodowaniu /art. 160 Kpa/ rozstrzyga organ, który stwierdził nieważność decyzji, także wtedy, gdy był to organ wyznaczony w trybie art. 27 par. 3 Kpa do załatwienia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji.

Gospodarstwem rolnym jest jednostka gospodarcza zorganizowana na nieruchomości rolnej o takim obszarze, że możliwe jest prowadzenie działalności wytwórczej przeznaczonej na zbyt.

Kwestia ewentualnego uzyskania zgody na zabudowę korytarza i włączenia go do lokalu mieszkalnego w postępowaniu przed sądem powszechnym nie jest prejudykatem uzasadniającym zawieszenie postępowania administracyjnego w sprawie samowoli budowlanej.

Wytwórnia Wielkich Płyt została wybudowana i od 1972 r. przez 16 lat prowadziła produkcję. To, iż z końcem lat 80-tych zaprzestano w Wytwórni produkcji, nie oznacza, że wchodząca w jej skład działka stanowiąca poprzednio własność (...) stała się zbędna w rozumieniu art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ na cel, dla którego została

Wyjątek od zasady wyrażonej w art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950/ stanowił przepis art. 21 ust. 3 pkt 1 i 2, który w chwili orzekania Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów pozwalał odstąpić od stosowania przepisu ust. 2 pkt 4 lit. "a" i "b" wobec

Nowe okoliczności o jakich mowa w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa przedstawiają określony stan faktyczny i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn mający wpływ na status prawny strony, tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia.

Nowe okoliczności o jakich mowa w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa przedstawiają określony stan faktyczny i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn mający wpływ na status prawny strony, tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia.

1. Postępowanie wszczęte i prowadzone na podstawie art. 155 Kpa nie może zmierzać do ponownego merytorycznego rozpatrzenia sprawy zakończonej decyzją ostateczną, lecz jego celem jest sprawdzenie, czy w ustalonym stanie faktycznym i prawnym istnieją szczególne przesłanki dyktowane interesem społecznym lub słusznym interesem strony, które przemawiałyby za uchyleniem lub zmianą decyzji ostatecznej. Zasada

Upływ terminu tymczasowego aresztowania, określonego w postanowieniu sądu, nie dezaktualizuje potrzeby kontroli odwoławczej tego postanowienia, co dotyczy także sytuacji, w której podstawą dalszego pozbawienia wolności podejrzanego (oskarżonego), jest już inna decyzja procesowa.

Połączenie spraw do wspólnego prowadzenia powoduje, iż okres tymczasowego aresztowania miarodajny dla stosowania art. 263 § 2 i 4 k.p.k. liczy się od dnia zatrzymania w pierwszej ze spraw ulegających połączeniu.

1. Środki procesowe, mające na celu zagwarantowanie stronom ich praw, powinny być wykorzystane w sposób służący ich realizacji. 2. Gdy wymagają tego okoliczności sprawy sąd może zobowiązać strony do usprawiedliwiania nieobecności na rozprawie w sposób, który uzna za właściwy.

1. Środki procesowe, mające na celu zagwarantowanie stronom ich praw, powinny być wykorzystane w sposób służący ich realizacji. 2. Gdy wymagają tego okoliczności sprawy sąd może zobowiązać strony do usprawiedliwiania nieobecności na rozprawie w sposób, który uzna za właściwy.