Art. 115 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, stanowiący o odpowiedzialności wspólnika spółki cywilnej całym jego majątkiem solidarnie ze spółką i pozostałymi wspólnikami za zaległości podatkowe spółki lub wspólników wynikające z działalności spółki, uprawnia organ podatkowy do określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów

Właściciel sąsiedniej nieruchomości może wykazywać w sprawie o udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, iż załatwienie sprawy dotyczy bezpośrednio jego sfery prawnej, z wszystkimi tego konsekwencjami, w tym zwłaszcza, że jest stroną postępowania.

Zastosowanie art. 23 par. 7 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ wiąże się zawsze z koniecznością uzasadnienia przyczyn zakwestionowania ceny transakcyjnej poprzez wykazanie niewiary godności przedstawionych dokumentów przed ewentualnym wszczęciem postępowania celnego.

Okoliczność, że czyn pracownika nie kwalifikuje się jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, lecz stanowi „zwykłe” wykroczenie przeciwko jego obowiązkom, nie przesądza o niecelowości przywrócenia go do pracy (art. 45 § 2 w związku z art. 56 § 2 KP).

Ocena roszczenia pracownika o przywrócenie do pracy z punktu widzenia kryterium „możliwości” i „celowości” jego dalszego zatrudniania powinna uwzględniać takie okoliczności, jak: rodzaj przyczyny rozwiązania stosunku pracy („ciężkie” czy „zwykłe” naruszenie obowiązków pracowniczych, przyczyny nie związane z osobą pracownika itp.), podstawa orzeczenia o przywróceniu do pracy (bezzasadność zarzutów,

Pracownikowi, który w związku z przejściem zakładu pracy na innego pracodawcę skorzystał z możliwości rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem (art. 231 § 4 KP), nie przysługuje odszkodowanie.

Pojęcie "cel publiczny", jakim posługuje się ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, a w tym jej art. 13 ust. 2, nie jest dowolne i przy jego interpretacji nie można się odwoływać do potocznego jego znaczenia. Ustawodawca ustalił w art. 6 tej ustawy zamknięty katalog celów publicznych; wymienione w pkt 10 tego artykułu "inne cele", to tylko cele

Przy ustalaniu wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego wypłacanego na podstawie ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 ze zm.) nie uwzględnia się wynagrodzenia otrzymanego przez nauczyciela w czasie urlopu dla poratowania zdrowia.

Zgodnie z art. 30 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ roboty związane z zagospodarowaniem terenu wokół pomnika podlegają zgłoszeniu właściwemu organowi. Sam fakt podejmowania starań o zwrot wywłaszczonych nieruchomości, na której usytuowany jest pomnik, nie może stanowić podstawy do odmowy udzielenia aprobaty dla zgłoszonych robót.

1. Ocena prawna dotycząca zgodności uchwały rady gminy z prawem, wyrażona przez sąd w wyroku uchylającym rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody o stwierdzeniu nieważności tej uchwały, wiąże sąd /art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ także przy ocenie dopuszczalności w rozumieniu art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie

Naruszenie przez pracodawcę przepisów o wypowiadaniu i rozwiązywaniu umów o pracę nie może być usprawiedliwione interesem ogółu pracowników.

Stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości pracownika dotkniętego przewlekłą psychozą alkoholową nie stanowi dostatecznej podstawy do przypisania mu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 KP).

W razie ubezpieczenia kosztów leczenia za granicą - według ogólnych warunków międzynarodowego ubezpieczenia kosztów leczenia zatwierdzonych uchwałą nr UZ 15/94 Zarządu Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. podjętą w dniu 3 marca 1994 r. -odpowiedzialność ubezpieczyciela obejmuje także koszty poniesione przez ubezpieczonego po zakończeniu określonego umową okresu ubezpieczenia, jeżeli wynikają one z

Postanowienie sądu, wydane na podstawie art. 306 § 2 k.p.k., utrzymujące w mocy postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego przeciwko osobie nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie sądowe, a zatem nie przysługuje od niego kasacja w trybie określonym w art. 521 k.p.k

Gmina nie ma legitymacji procesowej do wniesienia skargi o wznowienie postępowania na podstawie art. 145a Kpa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną samorządowego kolegium odwoławczego o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, w sytuacji gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją wskazanych przepisów ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa

Orzekając o odszkodowaniu za wywłaszczoną nieruchomość na podstawie art. 129 i następne ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, organ uwzględnia wypłacenie stronie odszkodowania na podstawie ostatecznej decyzji, która w toku dalszego postępowania została uchylona, nie może jednak waloryzować kwoty wypłaconego odszkodowania na podstawie art. 5

Kasację od wyroku oddala się postanowieniem (art. 93 § 1 k.p.k.).

Rada izby notarialnej ma obowiązek wykonywać określone zadania publiczne związane z procesem przyznawania na drodze administracyjnoprawnej prawa do wykonywania zawodu zgodnie z art. 7 Konstytucji RP /por. też zasady zawarte w art. 6 i art. 7 Kpa/, a więc na podstawie i ściśle w granicach powszechnie obowiązującego prawa. Dowolna interpretacja art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawa

Obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej, o której mowa w art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/, w przypadku podziału nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, ciąży na osobie będącej użytkownikiem wieczystym tej nieruchomości w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości stała się ostateczna.

Opłaty sądowe, a więc i wpis mogą zostać uiszczone znakami z napisem "opłata sądowa" /rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 sierpnia 1981 r. w sprawie sposobu uiszczenia opłat sądowych w sprawach cywilnych - Dz.U. nr 21 poz. 107/, a wymogowi temu nie czyni zadość w sposób oczywisty znak "opłaty skarbowej" umieszczony na skardze.